Grasscutter_Resources/Resources/Readable/TH/Book209_TH.txt

เรื่องราวของ Osen

พอออกมาจากบ้านของ Yoichi ก็เดินเลี้ยวลัดไปตามซอย เข้าไปในถนนเล็ก ๆ เส้นหนึ่ง จนมาถึงบ้านของหญิงชราคนนั้น
ท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดมิด ดวงจันทร์ได้เคลื่อนไปยังจุดสูงสุด เหล่าปีศาจแมว Neko ทั้งหลายได้ตื่นขึ้น
มนุษย์ปุถุชนเล่าว่า ปีศาจแมวที่บำเพ็ญนับร้อยนับพันปี สามารถแปลงร่างเป็นสาวน้อย ล่อลวงคนอื่นให้ไปทำอะไรโง่ๆ ได้ หรือจะตามหานักเดินทางเพื่อล้างแค้น หรือตอบแทนบุญคุณก็ได้เช่นกัน แต่อันที่จริง เป็นเพียงความปรารถนาของมนุษย์ปุถุชนเพียงฝ่ายเดียว
ปีศาจแมวจะแปลงร่างเป็นสาวน้อยในยามโกรธจัดเท่านั้น ส่วนใหญ่แล้วพวกมันจะแปลงร่างเป็นหญิงชรา เพราะรูปลักษณ์แบบนี้สอดคล้องกับความหลักแหลมของพวกเธอมากกว่า แถมยังสามารถใช้ความชรา ตบตาคนที่ผ่านไปมาได้

"ไม่ใช่ของฟรีนะจะบอกให้!"
เมื่อเงยศีรษะขึ้นมาตามเสียง ก็มองเห็นสาวน้อยที่รออยู่บนหลังคานานแล้ว ความมืดบดบังใบหน้าของเธอที่ดูเหมือนจะยิ้ม แต่ก็ไม่ยิ้ม มีเพียงดวงตาทั้งสอง สะท้อนแสงสีเขียวทอง ส่วนแสงจันทร์ก็ทอดผ่านไหล่ที่เปลือยครึ่งหนึ่งของเธอไปยังแขนเสื้อ ซ้ำยังค่อย ๆ กระจายผ่านช่องว่างของชายเสื้อลงไปยังขาเรียวยาวของเธอ ส่วนมือของเธอก็กำลังเล่นเคนดามะโดยไม่สนใจสิ่งที่อยู่รอบข้าง

ยายแก่คนนี้ต้องโมโหสุด ๆ แน่ ๆ...

"เธอเนี่ยนะ วันนี้มาสายอีกแล้ว"
"ใช่แล้ว ขะ... ขอโทษด้วยนะ"

ยุงตัวแล้วตัวเล่า บินชนโคมไฟกระดาษ แสงจากโคมไฟกระดาษก็กะพริบตอบรับเป็นระยะๆ
แสงจันทร์นำมาซึ่งลมชื้นๆ ทำให้เสียงของจักจั่นเงียบลงในไม่นาน

เธอสยายผม หมุนด้ายในมือพร้อมรอยยิ้มที่มีเลศนัย หรือจะเรียกว่าน่ากลัวก็ได้
ถึงฉันจะเป็นทานูกิที่สนิทชิดเชื้อกับเท็งงุ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าปีศาจแมวที่เดาใจได้ยาก ก็ต้องมีมารยาทสักหน่อย พูดง่ายๆ ก็คือ ต้องคุกเข่าขอโทษไว้ก่อน

"ไม่เป็นไร ในเมื่อมีปลามะไดสด เธอก็เข้ามาก่อนเถอะ"
ฉันพยุงตัวกลมๆ ของทานูกิกลับมานั่งท่าปกติ สาวน้อยก็ค่อยๆ แปลงร่างเป็นหญิงแก่ ด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร
"ขอบคุณนะ คุณยาย Sen"
"เรียกฉันว่า Osen!"

ฉันรู้สึกโล่งอก
แต่ก็ยังรู้สึกว่าแปลกยังไงชอบกล

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า จะว่าไป ช่วงนี้เจ้าบื้อนั่นเป็นไงบ้างล่ะ?"
Osen กลืนปลาสด ๆ ทั้งตัวลงคอ กลืนลงไปทั้งตัว รวมทั้งหางด้วย

จะว่าไป เรื่องราวพันธะผูกพันระหว่างเขาและเท็งงุก็ตลกเหมือนกันนะ ถึงก่อนหน้านี้ Yoichi จะเล่าเรื่องตลกนี้ผ่านมุมมองของเธอ แต่จากปากของปีศาจแมวแล้ว มันก็กลายเป็นอีกเรื่องราวหนึ่ง

Osen ไม่ได้เกิดในโลกของเรา เธอมาจากโลกที่มนุษย์บ้าคลั่งมากกว่านี้
ค่ำคืนหนึ่ง ณ ป่าไผ่ Osen ที่อายุยังน้อยเคยถูกนักบวชพเนจรจับตัวไป หลังจากผ่านมือมาหลายมือ สุดท้ายเธอก็ถูกโชกุนซื้อตัวไปเพื่อให้เป็น "Obake-Neko"
เธอไม่มีความทรงจำในช่วงเวลานั้นเลย เพียงแต่สงสัยว่าทำไมมนุษย์ปุถุชนที่เป็นขุนนาง ถึงได้ชอบยั่วโมโหเธอ และชอบมาเล่นกับเธอ วันๆ เอาแต่ให้เธอข่วนศัตรูทั้งหลายกลายเป็นชิ้น ๆ อาจเป็นเพราะต้องการหาความสนุก พวกเขาบังคับให้เธอเล่นเกมน่าเบื่อ ที่มีแต่พวกเขารู้สึกสนุกเท่านั้น
วันเวลาเหล่านั้น น่าเบื่อจนแทบจะทำให้คนเป็นบ้า แต่โยไกมีอายุยืนยาว จึงมีความอดทนสูงกว่ามนุษย์ปุถุชนมาก

ต่อมา โชกุนของเธอและโชกุนของฝ่ายต่อต้านได้เริ่มต่อสู้กัน Osen จึงแปลงร่างเป็น "นินจา"

"เรื่องราวตอนนี้น่าเบื่อยิ่งกว่าเดิมเสียอีก......"
Osen เล่าไปหาวไป ดูเหมือนใกล้จะหลับเต็มที

จากนั้น ในค่ำคืนของสงครามทางน้ำ ท่านโชกุนได้คิดแผนการอันชาญฉลาดออกมาได้ ---
ท่านโชกุนสั่งให้ Osen แปลงกายเป็นสาวสูงศักดิ์รูปงามไปนั่งอยู่บนเรือ ในมือถือพัดสีทอง หากมีฝ่ายต่อต้านกล้าเข้ามาใกล้ ก็จะถูก Bake-Neko ตัวนี้สั่งสอนอย่างหนัก

ทว่าต่อมา Yoichi อยู่ในเรือของฝั่งต่อต้าน......
"ต่อมา จู่ ๆ เจ้าบื้อก็ตะโกนเสียงดัง แล้วพุ่งเข้ามาโหวกเหวกโวยวาย จะยิงพัดอันนั้น"
แล้วเจ้าเท็งงุนั่นก็......
"......ลื่นไถล ตกลงไปในทะเลทันที"
หญิงชราที่มีใบหน้าแมวหัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

"คืนนั้นเธอดื่มไปเยอะมาก คงจะคิดว่าแหวกว่ายอยู่บนพายุคลื่นโหมกระหน่ำ แต่ความจริงคืนนั้นดวงจันทร์ส่องแสงจ้า ไม่มีแม้แต่ลมด้วยซ้ำ"
"แต่ทว่า ฉันไม่ได้เจอสิ่งมีชีวิตที่น่าสนใจแบบนี้หลายร้อยปีแล้ว ก็เลยให้รักษาหน้าเธอไว้โดยการกลั้นหัวเราะ และกระพือพัดของฉันแทน... แต่ผลปรากฏว่า มีเสียงโหวกเหวกโวยวายดังมาจากเรือของฝ่ายตรงข้ามอีกแล้ว คิดแล้วก็ขำจริง ๆ......"

ต่อมา เท็งงุก็ได้สยายปีกทะยานขึ้นไปบนฟ้า แล้วพุ่งใส่สาวงานผู้สูงศักดิ์คนนั้น ราวกับเมฆดำที่กลืนกินดวงจันทร์...
"ทันใดนั้น เธอก็ตกลงไปในทะเลเหมือนกับเม่นตัวหนึ่ง ส่วนฉันก็ไม่สามารถกลั้นหัวเราะได้อีกแล้ว"
จากนั้น Osen ก็หัวเราะดังลั่น พร้อมช่วยดึงเท็งงุโชคร้ายขึ้นมาจากทะเล โดยหนีบเขาไว้ที่รักแร้ แล้วทั้งหัวเราะ ทั้งกระโดดบินข้ามเรือรบของทั้งสองฝ่าย ทำให้โชกุนของทั้งสองฝ่ายเดือดดาลเป็นที่สุด
ว่ากันว่า เธอกระโดดข้ามเรือทีเดียวพร้อมกัน 8 ลำ แล้วก็หายวับไป ปีศาจแมวได้ทิ้งเสียงหัวเราะเอาไว้ แม้สงครามจะจบลงแล้วก็ตาม

"ฉันหัวเราะไม่หยุด ซ้ำยังข่วนเขาอย่างแรงด้วย... แต่เมื่อนึกถึงเขาในตอนนั้น ก็ยิ่งทำให้ฉันข่วนไป หัวเราะไป ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า..."
ปีศาจแมวในร่างยายแก่หัวเราะไม่หยุด

"ต่อมา ฉันถูกเธอพามายังโลกใบนี้ ทำเหมือนฉันเป็นของรางวัล!"
"ปุ๊ง" ใบหน้าของยายแก่กลายเป็นสาวน้อยอารมณ์บูด ที่น่าตลกที่สุดคือ ใบหน้าของเธอยังมีสีแดงก่ำจากการหัวเราะจนท้องแข็ง
"ฉันไม่ใช่ของรางวัลอะไรพวกนั้นสักหน่อย!"

"แต่ว่าไปแล้ว นี่อาจเป็นเหตุผลแท้จริง ที่เธอไม่กล้ามาเจอฉันก็ได้"
ปีศาจแมวในร่างสาวน้อยถอนหายใจ แล้วก็หัวเราะขึ้นมาอีก

"เธอก็ควรไปได้แล้วนะ เปิดประตูไว้ ค่อยมาใหม่เมื่อจันทร์เต็มดวง"
"แล้วก็ช่วยนำเสื้อกันฝนตัวนี้ไปให้เพื่อนเก่าของฉันด้วย"