mirror of
https://github.com/Koko-boya/Grasscutter_Resources
synced 2024-01-31 23:23:19 +08:00
df29c65f05
ExcelBinOutput Updated
Embryo & Scene BinOutput Files Updated. Thanks to GCBackRooms
Will Update QuestEncryptionKeys.json once keys are captured / Pull Req Keys also welcomed 😳
31 lines
6.7 KiB
Plaintext
31 lines
6.7 KiB
Plaintext
|
|
"กาลครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว มีเจ้าหญิงองค์หนึ่ง นามว่า Cinnamon..."
|
|
"...สุดท้ายแล้วเธอกับเสือ ก็ได้ออกจากพระราชวังไปด้วยกัน"
|
|
|
|
แต่นั่นเป็นเรื่องราวของพวกเจ้า แล้วคำพูดที่ปรากฏในเรื่องราวของพวกเจ้า ก็ควรมีความหมายในทุกคำ
|
|
ข้ารู้ว่า ในเรื่องราวของพวกเจ้า "พระราชวัง" เป็นสิ่งที่หล่อหลอมชีวิตมนุษย์ของ Cinnamon ขึ้นมา ประกอบด้วย:
|
|
ผู้คนที่เกี่ยวข้องกับเธอทางสายเลือด บ้านหลังใหญ่ ความรู้ทั่วไป และเหตุผล ส่วนราชาก็คือความปรารถนาที่ซ่อนอยู่ในใจเธอเหมือนแสงจันทรา
|
|
แต่สำหรับพวกเราแล้ว พระราชวังก็คือพระราชวัง Cinnamon ก็คือ Cinnamon ราชาแห่งพงไพรก็คือราชาแห่งพงไพร และแสงจันทราก็คือแสงจันทรา
|
|
|
|
เรื่องราวที่ข้าได้ยินมา แตกต่างจากเรื่องของ Cinnamon
|
|
กาลครั้งหนึ่ง เคยมีเด็กคนหนึ่งหลงทางอยู่ในป่า เธอเดินตามรอยเท้าของราชาแห่งพงไพรจนมาถึงสวนของเสือ
|
|
"โฮก! สัตว์ทุกชนิด ทั้งที่เดินอยู่บนบกและบินอยู่บนฟ้า ล้วนเคยท่องเที่ยวในท้องของข้าก่อนจะหวนกลับคืนสู่พื้นดิน"
|
|
"ข้าเป็นราชาแห่งพงไพร ข้าเคยเข่นฆ่าสิ่งมีชีวิตไปมาก และปกป้องไว้จำนวนไม่น้อยเช่นกัน แต่มนุษย์ตัวเล็กอย่างเจ้า ข้ายังไม่เคยลิ้มรสมาก่อนเลย"
|
|
เสือพูดเช่นนี้ และแน่นอนว่า ในตอนนั้นเด็กคนนั้นยังจำภาษาของพวกเจ้าได้อยู่ จึงไม่เข้าใจสิ่งที่ราชาพูด
|
|
|
|
"โฮก!" เด็กพูด
|
|
|
|
ราชาแห่งพงไพรกลับรู้สึกน่าสนใจมาก เพราะเมื่อก่อนนั้น พอเขาอ้าปากพูดเมื่อไหร่ มนุษย์อย่างพวกเจ้าก็จะวิ่งเข้าไปหลบในบ้านไม้
|
|
เหล่าสัตว์จะฟุบนอนกับพื้นไม่กล้าขยับตัว นกก็บินไปหาสุริยัน แม้แต่สมิงเครายาวเองก็วิ่งเข้าไปซ่อนตัวในพุ่มไม้
|
|
"โฮก! เจ้าตัวเล็กผู้ไร้มารยาท ก็ดีเหมือนกัน ข้าจะสอนกฎและภาษาของป่าให้กับเจ้าเอง"
|
|
"นับจากนี้ไป เจ้าก็คือข้ารับใช้ของข้า พระราชวังป่าจะอ้าแขนรับเจ้า สัตว์ทั้งหลายในป่าก็ทำอันตรายเจ้าไม่ได้"
|
|
|
|
"จำไว้นะ โลกนี้เป็นเพียงความฝันของป่า สักวันหนึ่งเจ้าจะตื่นขึ้นมาในโลกแห่งความจริง และมาถึงพื้นที่ล่าที่ไร้ขอบเขต"
|
|
"สักวันหนึ่ง พวกเราก็จะไปถึงสถานที่ที่เหยื่อของเรามุ่งหน้าไปเช่นกัน เจ้าอย่าได้ลืมข้อนี้ไปเชียวล่ะ"
|
|
|
|
...
|
|
เมื่อราชาแห่งพงไพรรุ่นหนึ่งแก่ชราไป ก็จะมีราชาองค์ใหม่ขึ้นมาแทนที่ พวกเจ้า พวกข้า และสรรพสิ่งในป่าล้วนแต่เป็นเช่นนี้
|
|
ก่อนที่ข้ารับใช้คนนี้กับราชาจะแก่ชราไป ก็ได้เจอกับเด็กน้อยที่หลงเข้ามาในพระราชวัง โดยไม่เหยียบใบไม้แตกแม้แต่ใบเดียว
|
|
แล้วพวกเขาก็สอนทุกอย่างให้แก่เธอ เช่นเดียวกับที่เรื่องนี้ถูกส่งต่อมาถึงข้า เด็กคนนั้นก็ได้ถ่ายทอดคำสอนไปยังเด็กรุ่นถัดไปเช่นกัน
|
|
หลังจากนั้น เด็กบางคนกลายเป็นผู้พิทักษ์ป่า และถ่ายทอดภาษาของป่า รวมถึงหน้าที่ในการรักษาดินแดนของราชาให้แก่ผู้คนมากมาย
|
|
และเมื่อต้องเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดแสนสาหัสของผู้อื่น บางคนก็ตัดสินใจอำลาพื้นที่ล่าสัตว์ที่เป็นปลายทางของเส้นทางอาชีพ และกลายเป็นนักล่าที่แม้แต่สัตว์ร้ายยังสะพรึงกลัว |