2022-04-24 14:49:08 +05:30

22 lines
3.8 KiB
Plaintext

เดิมที มันเป็นของขวัญจากเหล่าสหาย ซึ่งภายในเชื่อมต่อกับอาณาจักรเล็ก ๆ
ธารน้ำใสที่อยู่ในถ้วยจะไม่มีวันแห้งเหือด ซึ่งเหมาะสำหรับการตั้งที่พักอาศัยชั่วคราว
มันสามารถบรรจุได้กระทั่งตะวันและจันทรา และยังบรรจุปลาที่แหวกว่ายไปมาได้อีกด้วย
เมื่อเทียบกับโชคชะตาฟ้าลิขิตของยักษา เธอก็ยังถือว่าตัวเองนั้นโชคดีกว่ามาก
แต่สิ่งที่ต้องแลกกับการสืบทอดพิธีกรรมโบราณนั้น ก็คือไม่สามารถเหยียบย่างบนผืนแผ่นดินได้นานนัก
ในยามนั้นน้ำหวานที่ไหลผ่านผืนดินของ Liyue ยังไม่ได้มีมากเท่าทุกวันนี้
เมืองท่าใต้ภูเขา การหลอมรวมของที่ราบ สำหรับเธอแล้ว มันคงห่างไกลราวกับความฝัน
แต่เจ้าคนที่หวั่นกลัวเรื่องยุ่งยากคนนั้น กลับพูดว่าจะออกเดินทางพร้อมกับถ้วยชาใบนี้
ท่าเรือ Liyue ในคำพูดของคนคนนั้น มันเต็มไปด้วยข้อบกพร่องเหมือนงานวัดที่จัดกันตามหมู่บ้าน
การเดินทางในครั้งนี้ จะต้องเต็มไปด้วยการต่อล้อต่อเถียง และปัญหาต่าง ๆ นานา เหมือนในตอนนี้อย่างแน่นอน
เธอรู้ว่าดีว่าต่างฝ่ายต่างก็เป็นพวกปากไวใจเร็ว แต่กลับไม่กล้าเข้าใกล้ฝูงชนที่พลุกพล่าน
บนโลกนี้ไม่มีเซียนตนไหนที่ทั้งตัวจิ๋ว ช่างอิจฉา แถมยังหวาดกลัวความเจริญเท่าพวกเธออีกแล้ว
"แต่ระหว่างเรายังมีสัญญาอยู่อีกมากมาย ซึ่งนั่นถือเป็นเรื่องที่ดีมาก"
ก่อนออกเดินทาง เธอครุ่นคิดในใจ
"การเดินทางคงสนุกมาก จะได้แนะนำให้เธอรู้จักเพื่อนเก่าคนอื่น ๆ ด้วย"
ต่อมา เตาอั้งโล่และกาน้ำชาก็ถูกนำไปใช้กันอย่างแพร่หลาย และรูปร่างของถ้วยชาก็ได้ถูกผู้คนนำไปเลียนแบบด้วยเช่นกัน
และด้วยเหตุนั้น จึงได้มีดวงจันทร์อันสว่างสดใสวางอยู่บนโต๊ะ และในฝ่ามือของทุกคน