Grasscutter_Resources/Resources/Readable/TH/Book410_TH.txt

วันนี้มีเรื่องราวน่าสนใจเกิดขึ้น จนฉันอดไม่ได้ต้องจดมันลงในสมุดบันทึก... นายน้อยเมาเหล้า
จะว่าไปแล้ว นายน้อยก็ยังไม่ถึงวัยที่จะดื่มเหล้าได้เลย อาจจะด้วยความที่ยังไม่เข้าใจเรื่องเหล่านี้ ทำให้เข้าใจผิด คิดว่าเหล้าในแก้วของบิดาเป็นเครื่องดื่มธรรมดาทั่วไป
ฉันเห็นเงาที่กำลังฝึกซ้อมการต่อสู้อยู่ในสวนจากที่ไกล ๆ และคิดว่านั่นคือนายน้อย แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือ เป็นนายน้อยไม่ผิด แต่เป็นเขาที่ดื่มเหล้าจนเมาเละเทะ...
เขาทักทายฉันด้วยท่าทางที่กระฉับกระเฉง หากไม่ใช่เพราะใบหน้าที่แดงก่ำ ฉันก็คงคิดว่าเขาปกติดี
การเมามายในยามพลบค่ำของฤดูร้อน ไม่ใช่เรื่องที่ไม่สง่างามอะไร แต่จากอายุของนายน้อยแล้ว ฉันคงนิ่งดูดายอยู่เฉย ๆ ไม่ได้
ในตอนแรก ฉันก็อยากจะแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น แถมยังจงใจเดินอ้อมไปอีกทางเพื่อนำของไปที่หลังบ้าน เพราะรู้สึกว่าแบบนั้นจะได้ไม่ทำให้เขาอึดอัด
จนตอนที่ฉันทำงานที่อยู่ในมือเสร็จ นายน้อยก็เมามายจนล้มลงริมขั้นบันไดไปซะแล้ว... เฮ้อ หาได้ยากมากที่จะได้เห็นเด็กที่โตเกินวัยเผยมุมแบบนี้ออกมา ช่างหาได้ยากจริง ๆ
ฉันและข้ารับใช้เก่าแก่อีกคนหนึ่งแอบช่วยกันอุ้มนายน้อยกลับเข้าไปในห้อง เตรียมชาแก้เมาและของว่างเอาไว้ และได้ยินเสียงพึมพำถึงท่านพ่อท่านแม่จากปากเขาอยู่สองสามที ถึงแม้ตาจะปิดสนิท แต่สีหน้ากลับดูดีมีความสุขมาก คงจะฝันถึงเรื่องน่ายินดีในอดีตอยู่สินะ
นายน้อยที่รัก ท่านยังเยาว์วัยอยู่มาก ในวันข้างหน้ายังมีโอกาสให้ดื่มอีกมากมายนะ