mirror of
https://github.com/Koko-boya/Grasscutter_Resources
synced 2024-01-31 23:23:19 +08:00
23 lines
6.6 KiB
Plaintext
23 lines
6.6 KiB
Plaintext
สุนัขจิ้งจอกเป็นสัตว์ที่ฉลาด ทั้งฉลาดและเจ้าเล่ห์
|
|
ลูกสุนัขจิ้งจอกนั้นเรียนรู้ได้เร็วมาก บางครั้งก็ถึงกับถามคำถามที่แม้แต่ฉันก็ยังตอบได้ยาก
|
|
ยังไงซะภาษาของมนุษย์ก็มีความซับซ้อนและละเอียดอ่อน ไม่ไร้เดียงสาเหมือนภาษาของสัตว์ทั่วไป
|
|
บางครั้ง ภาษาก็ยุ่งซะจนเหมือนกับม้วนด้ายที่ถูกแมวน้อยเล่นจนยุ่งอิรุงตุงนัง แขวนอยู่ตรงนั้นที ติดอยู่ตรงนี้ที ทำให้ลิ้นของนักเรียนพันกันยุ่งเหยิง และบางครั้งก็ทำให้ผู้สอนสะดุดได้
|
|
แต่สุนัขจิ้งจอกเป็นสัตว์ที่ฉลาดมาก สามารถเรียนรู้คำศัพท์ใหม่ ๆ ของมนุษย์ได้อย่างมากมายในเวลาอันสั้น สามารถอธิบายลักษณะของดอกแดนดิไลออนที่ลอยอยู่ และบ่อน้ำที่สะท้อนแสงจันทร์ด้วยภาษาง่าย ๆ ได้ในเวลาไม่นาน
|
|
ทุกครั้งที่เจ้าจิ้งจอกน้อยรู้คำศัพท์ใหม่ ทุกครั้งที่เขาพยายามสำรวจโลกที่คุ้นเคยด้วยภาษาใหม่ที่ไม่คุ้นเคย และรู้สึกตื่นเต้นที่จะมอบความหมายใหม่ให้สายลม ดอกแดนดิไลออน และผืนดิน เธอจะอยู่เคียงข้าง ยิ้มและมองมาที่พวกเรา
|
|
เจ้าจิ้งจอกน้อยเรียนรู้ได้เร็วมาก แต่ฉันกลับไม่รู้สึกดีใจเท่าไหร่
|
|
ถึงตอนที่ฉันไม่มีอะไรจะสอนเค้าแล้วนั้น เธอยังจะยอมให้ฉันอยู่ที่ทุ่งดอกแดนดิไลออนนี้อยู่มั้ยนะ?
|
|
เมื่อถึงตอนนั้น ฉันจะยังสามารถมองดวงตาที่อ่อนโยนคู่นี้ ภายใต้แสงจันทร์ได้อยู่หรือเปล่า?
|
|
เธอจะยังคงยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ และพาฉันไปยังส่วนลึกของทุ่งแดนดิไลออน เล่นกับฉันและสูดกลิ่นที่หอมจนขมคอของสายลมเหนือและใต้นี้อยู่อีกมั้ยนะ?
|
|
คิดไปอย่างนี้ แล้วฉันก็หลงอยู่ในความทรงจำที่เศร้าโศก
|
|
ในคืนที่จำได้อย่างราง ๆ คืนนั้น ในตอนที่ฉันต้องจากลากับหญิงสาวที่ฉันชื่นชม ดวงจันทร์บนท้องฟ้าก็หน้าตาเหมือนอย่างในคืนนี้
|
|
"ที่ผ่านมาต้องขอบคุณคุณมากเลยนะ"
|
|
โดยไม่รู้ตัว อยู่ ๆ จิ้งจอกก็มาอยู่ตรงหน้าของฉัน เธอก้มตัวลง ประกายแสงจันทร์ที่สะท้อนอยู่บนผมสีดำยาวประบ่าซึ่งไหลย้อยลงมาจากด้านบน นั้นราวกับสายน้ำที่ไหลริน
|
|
"ไว้เขาเรียนรู้ที่จะพูดภาษาของมนุษย์ได้เมื่อไหร่ ไม่แน่อาจจะได้เพื่อนใหม่ ๆ เพิ่มมาบ้างก็ได้..."
|
|
"ที่ผ่านมาต้องขอบคุณมาก ๆ เลย ตั้งแต่เริ่มเรียนภาษาของมนุษย์เป็นต้นมา เขาก็ดูร่าเริงขึ้นมากเลยล่ะ"
|
|
เธอจ้องมาที่ฉันด้วยดวงตาที่ไร้ก้นบึ้ง และเปล่งประกายราวกับอัญมณีของเธอ
|
|
"อย่างไรก็ตาม หลังจากที่คุณสอนภาษาของมนุษย์ให้เขาจนหมดแล้ว จากนั้นจะไปที่ไหนต่องั้นรึ?"
|
|
แววตาอันเป็นประกายที่น่าหลงใหลของเธอ ทำเอาฉันลืมที่จะตอบไปชั่วขณะ
|
|
นี่ก็คือเวทมนตร์ของพวกสุนัขจิ้งจอกงั้นรึ?
|
|
สุนัขจิ้งจอกมองดูท่าทางที่แข็งทื่อของฉัน แล้วก็ยิ้มและถอนหายใจ
|
|
จากนั้นเธอก็หันหลังกลับและเดินไปทางที่มีพระจันทร์ นำฉันไปสู่ใจกลางของทุ่งแดนดิไลออนที่สว่างไสวด้วยแสงจันทร์
|
|
เมื่อเจ้าจิ้งจอกน้อยเห็นดังนั้น มันก็ส่ายหางและมุดเข้าไปในพุ่มดอกแดนดิไลออนท่ามกลางความมืด |