Grasscutter_Resources/Resources/Readable/TH/Book151_TH.txt

แสงของดาบที่ตัดผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน แม้แต่แสงดาวและแสงจันทร์ ก็ไม่สามารถเทียบความสว่างไสวของมันได้
เสียงแห่งสายลมหนาวจากเขาหวงซาน และเสียงลมฤดูใบไม้ร่วงที่พัดมาตามการร่ายรำของดาบ

ลมฝนได้หยุดลงแล้ว มีนักเดินทางผู้หนึ่งเดินอยู่บนถนนเพียงลำพัง

ชายคนนี้เกิดมามีหน้าตาแปลกประหลาด เครางอ จมูกเหมือนเหยี่ยว ตาเหมือนนกฮูก อีกทั้งยังมีรูปร่างที่ผอมโซเหมือนคนป่วยใกล้ตาย เขาเดินไปตามทางบนเขาหวงซาน ซึ่งมองยังไงก็ไม่เหมือนกับคน แต่เหมือนอสูรเสียมากกว่า

เขาเดินอยู่บนถนนมาสามวัน หิวโซมาสามวัน และไม่ได้หลับได้นอนมาสามวันแล้ว

สามวันก่อนเขายังมีชื่อเสียง ยังมีดาบอันเลื่องชื่อและยังโค่นอาจารย์ลงได้ แต่วันนี้กลับมีเพียงความทุกข์และความเศร้าเท่านั้นที่ร่วงหล่นจากหน้าผากของเขาพร้อมกับสายฝน และหยดลงบนถนนที่เต็มไปด้วยโคลน

เมื่อสามวันก่อนนักดาบนิรนามและความแค้นของเขา ได้ทำให้อาจารย์และศิษย์น้องถูกสังหารและฝังไว้ในภูเขาหิมะ พายุหิมะที่พัดพาทำให้หิมะอาบไปด้วยเลือดสีแดงฉาน

ตอนนี้เขามีชื่อใหม่ว่า...Jin ที่ 72
เพราะเขาเป็นผู้รอดชีวิตคนสุดท้ายในบรรดาสมาชิกทั้งเจ็ดสิบสองคนของสำนัก

————————

ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้ว ที่เสียงรถดังมาจากด้านหลัง

Jin ที่ 72 ขยับไปข้างทางและพูดขึ้นว่า "รถคันนี้ไปหมู่บ้าน Tupi Village รึเปล่า?"

คนขับรถโค้งตัวทักทายเล็กน้อยและพูดขึ้นว่า "รถบนถนนเส้นนี้มีรถแค่ไม่กี่คัน ที่ไม่ผ่านหมู่บ้าน Tupi Village"

Jin ที่ 72 จึงถามอีกว่า "ไหน ๆ ก็ผ่านมาแล้ว รถของท่านยังรับคนได้อีกมั้ย?"

คนขับรถตอบว่า "ได้น่ะได้ แต่ท่านยังไม่ได้ถามข้าเลยว่าเต็มใจจะรับรึเปล่า"

Jin ที่ 72 ไม่เข้าใจ "ในเมื่อไปหมู่บ้าน Tupi Village เหมือนกัน ทำไมถึงไม่อยากรับล่ะ?"

คนขับรถเอ่ยว่า "เพราะท่านไม่ใช่ข้า และข้าก็ไม่ใช่ท่านเช่นกัน"

"ไร้สาระ"

เมื่อพูดจบ ดาบก็ชักถูกออกมาจากฝัก คนขับแทบจะไม่รู้สึกถึงความหนาวเย็นที่ย่างกรายเข้ามา และยังไม่ทันจะได้ต่อสู้ดิ้นรน เขาก็ร่วงลงสู่พื้นและสิ้นลมหายใจเสียแล้ว

Jin ที่ 72 เป็นคนแบบนี้ ถึงแม้จะต้องสูญเสียทุกอย่างไป จนหัวใจของเขาแข็งกระด้างและขาดสติ แต่เขาก็ยังเกลียดคนที่พูดเรื่องไร้สาระอย่างสุดใจ

Jin ที่ 72 นั่งอยู่บนรถที่อาบไปด้วยเลือดและขับมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้าน Tupi Village