2022-07-12 13:03:35 +05:30

12 lines
5.9 KiB
Plaintext

ในฐานะบุตรชายคนโตของตระกูล Ragnvindr และกัปตันกองทหารม้าที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของกองอัศวิน Diluc นั้นเคยถูกห้อมล้อมด้วยมวลดอกไม้กับเสียงปรบมือ และเป็นที่คาดหวังของเหล่าผู้คน กระทั่ง Varka ผู้ซึ่งเป็นถึงอัศวินแห่ง Boreas เอง ก็ยังเคยเอ่ยปากชมเขาออกมาตรง ๆ และขนานนามเขาว่า "ความภาคภูมิใจของกองอัศวิน"
Crepus ผู้เป็นพ่อนั้นรู้สึกพึงพอใจมาก เขาคาดหวังว่า Diluc จะสามารถประสบความสำเร็จได้มากกว่าตัวเขาเอง ไม่เพียงสืบทอดความรุ่งโรจน์ของตระกูล Ragnvindr เท่านั้น แต่ยังถักทอแสงแห่งรุ่งอรุณให้กับ Mondstadt อีกด้วย และยังได้เป็นถึงอัศวินที่ยอดเยี่ยมเหนือผู้ใดในกองอัศวินแห่ง Favonius ผู้ซึ่งรับการสืบสานและถ่ายทอดคุณสมบัติที่สูงส่งเหล่านี้ให้ได้สืบต่อไป
ความคาดหวังนี้ถูกหลอมรวมเข้ากับบทสนทนา หลอมรวมเข้ากับการฝึก หลอมรวมเข้าไปในรายละเอียดยิบย่อยของชีวิต และผู้เป็นพ่อซึ่งแสนภาคภูมิใจก็ได้วางแผนสำหรับเรื่องนี้เอาไว้ก่อนล่วงหน้าแล้ว... และได้สั่งทำชุดพิธีการเพื่อเตรียมไว้ให้ Diluc
แต่ในค่ำคืนที่ฝนตกชุกคืนนั้น คำชื่นชมของผู้เป็นบิดาและเหล่าอัศวินที่อยู่รอบกาย Diluc ก็ได้ดับสูญไป ชุดพิธีการนั้นก็ได้สูญสิ้นความหมายไปด้วยเช่นกัน
หลายปีต่อมา ละครโศกนาฏกรรมและละครตลกเรื่องนั้นก็ได้ปิดม่านลง Diluc ที่กลับมาจากการเดินทางท่องโลก ก็ได้เริ่มต้นการเดินทางแห่ง "การสะสางความชั่ว"
ซึ่งไม่ใช่เพียงการทำเพื่อบิดาที่จากไปแล้วเท่านั้น แต่ยังเป็นการทำเพื่อความเชื่อที่เขาตามหามันมาอย่างยากลำบาก เพื่อปกป้อง Mondstadt ด้วยวิธีการของตัวเขาเอง
ชุดพิธีการชุดเก่าถูกเขานำมาดัดแปลงเล็กน้อย จนกลายเป็นชุดใหม่สำหรับใส่ต่อสู้ เนื้อผ้าที่ทั้งคุ้นเคยและชวนให้หวนคิดถึง มันทำให้ Diluc แอบรู้สึกหวงแหนอยู่ลึก ๆ ในใจ
"สมแล้วที่เป็นลูกชายฉัน" อัญมณีที่อยู่กลางลำคอสะท้อนแสงสีแดง ท่านพ่อที่อยู่ในความทรงจำเคยพูดจาด้วยน้ำเสียงเช่นนี้
ทุกคราในยามค่ำคืนอันเงียบสงบ คมดาบที่ซุกซ่อนอยู่ภายใต้ชื่อของคุณชายผู้สูงศักดิ์ก็จะลอดออกจากฝัก พุ่งตรงเข้าใส่ภัยคุกคาม พื้นที่ที่คมดาบวาดผ่าน ประกายแสงจากดาบใหญ่วูบไหว และเปลวไฟอันร้อนแรงก็ลุกโชนขึ้น แผดเผารังของความชั่วร้ายที่ซ่อนเร้นจนวอดวาย
ยามที่ชื่อเสียงของ "Darknight Hero" ถูกสลักลงในความทรงจำของชาว Mondstadt สีแดงที่เข้มพอจะเผาผลาญสายตาของผู้คน ก็ได้กลายเป็นสีสันที่เหล่ามอนสเตอร์และโจรขโมยเกรงกลัวเป็นที่สุด
"รุ่งอรุณที่แท้จริงยังมาไม่ถึง"
ตรงกันข้ามกับความคาดหวังของผู้เป็นพ่อ Diluc รู้ดี ว่าเขาจะต้องได้เป็น "ผู้บุกเบิก"