mirror of
https://github.com/Koko-boya/Grasscutter_Resources
synced 2024-01-31 23:23:19 +08:00
34 lines
4.8 KiB
Plaintext
34 lines
4.8 KiB
Plaintext
|
|
ในสมัยที่ยังไม่มีเมฆทึบปกคลุมเกาะ Seirai ความทรงจำได้ปรากฏขึ้นมาและจางหายไปบ่อยครั้ง
|
|
สุดท้ายแล้ว บรรจุภัณฑ์ที่ใช้บรรจุพายุฝน และเสียงฟ้าร้อง ก็ยังไม่สามารถมอบให้กับผู้ที่สัญญาไว้
|
|
|
|
"เพราะเชือกขาด ก็เลยมาหาฉันอีกงั้นเหรอ...ช่างน่าปวดหัวจริง ๆ เลย"
|
|
"ถ้าไม่ใช่เพราะมีวิชาดาบ นายก็คงเป็นแค่เจ้าบื้อที่ติดพนันสินะ"
|
|
|
|
"หึ อย่าดูถูกกันนะ อาจารย์ธนูของฉันก็เป็นเท็งงุที่มีชื่อเสียงเหมือนกัน"
|
|
"แต่ดาบของฉันร้ายกาจกว่าเยอะ เลยไม่ค่อยมีคนพูดถึงการยิงธนูของฉัน"
|
|
"คิด ๆ ดูแล้วก็น่าเสียดายนะ เอางี้ดีกว่า ให้ฉันสอนเธอยิงธนูเอาไหม"
|
|
|
|
ครั้งหนึ่ง เคยพูดจาโหดร้าย แต่ก็ซ่อมกรงที่ถูกฟันจนขาดให้เจ้าบื้อนั่น..
|
|
ครั้งหนึ่ง ถึงจะพูดจาโหดร้ายแก้เบื่อ แต่ก็อดที่จะยิ้มไม่ได้
|
|
|
|
"ในเมื่อเป็นถึง Hatamoto มีหน้าที่ใหญ่หลวงอยู่บนไหล่แล้ว แต่ทำไมยังเฝ้าก่อเรื่องไปทั่วอีก?"
|
|
"ในเมื่อแต่งงานแล้ว แต่ทำไมถึงยังทำตัวเตร็ดเตร่ ติดการพนันอยู่อีก?"
|
|
|
|
ในเมื่อ....
|
|
ในเมื่อรู้อยู่แล้ว แต่ทำไมถึงไม่พูดออกมา หรือตัดสินใจแล้วว่าจะไม่พูดถึงอีก
|
|
หากท่าน Saiguu ยังอยู่ข้างกาย บางทีอาจจะเปิดปาก เอ่ยถามอย่างมีความสุขก็ได้...
|
|
|
|
"ช่างเถอะนะสำหรับเรื่องแบบนั้น ฉันขอลาพักร้อนให้ตัวเองหน่อย อย่างน้อยก็ขอแค่วันนี้"
|
|
"ทิ้งเรื่องของศาลเจ้าไว้ก่อน แล้วหนีไปพักผ่อนริมทะเล เหมือนสมัยเธอยังเป็นเด็กไง"
|
|
|
|
จากนั้น ก็ถูกเขาลากไปท่าเรือ นั่งมองเรือลอยผ่านไปมา
|
|
ฟังเขาเล่าเรื่องของ Teruyo ในศาลเจ้า ว่าสืบทอดความงามและวิชาของอาจารย์มาได้อย่างไร
|
|
ฟังเขาเล่าเรื่องฝันร้ายที่น่าสยดสยอง ที่ว่าเขาตัดหัวของตัวเอง...
|
|
แต่ทั้งสองรู้ดีว่า นี่เป็นการใช้บทสนทนามาปิดบังความเศร้าโศกในวัยผู้ใหญ่ของตนเอง
|
|
|
|
ต่อมา หลังจากนั้นแสนนาน นานจนไม่รู้ว่านานเท่าไร
|
|
พวกเขาก้มลงมองโขดหินที่เต็มไปด้วยตะไคร่เงียบ ๆ อยู่ที่ท่าเรือกันสองคน...
|
|
เพื่อให้ผีพนันคนนี้ได้ชนะอีกครั้ง เพื่ออธิษฐานให้เขาปลอดภัย..
|
|
การผจญภัยได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง ๆ นี่เริ่มต้นจากที่สูง ยกกรงที่ทำเองกับมือขึ้นมา
|
|
ด้วยความหวังที่จะรักษาความทรงจำ และรวบรวมพลัง ความโกรธ และสายฟ้า |