Grasscutter_Resources/Resources/Readable/TH/Book438_TH.txt

หลังจากผ่านไปนาน ดอกไม้สีแดงในที่พักได้เบ่งบานและร่วงโรยไปหลายต่อหลายครั้ง ร่างหลักของ Aaru ก็เกือบจะเสร็จดีแล้ว
อีกแค่ไม่กี่วัน Aaru ก็น่าจะสามารถ รองรับทุกสิ่งทุกอย่างในทะเลทรายผืนนี้ได้เหมือนกับที่ท่าน Al-Ahmar ได้สั่งการไว้
ถ้าเป็นแบบนี้ ความพยายามอันแน่วแน่ของท่าน Al-Ahmar ก็จะกลายเป็นความจริงในที่สุด

รอให้วันนั้นมาถึง ข้าก็คงจะเห็นรอยยิ้มของแม่ได้อีกครั้งแล้วสินะ
แม้ว่าแม่มักจะมีอคติกับท่าน Al-Ahmar เห็นว่าท่านเป็นต้นเหตุที่ทำให้เมือง Gurabad ต้องเจอกับภัยพิบัติ หากแต่ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่
แม่คงจะลืมไปหมดแล้วว่า ท่าน Al-Ahmar เป็นคนแต่งตั้งให้ข้า บุตรซึ่งเกิดจากชาวบ้านผู้อพยพและสาวใช้ ได้กลายเป็นสถาปนิกแห่ง Aaru
มันถือเป็นเกียรติยศที่ล้นเหลือ สำหรับข้าที่มีภูมิหลังเช่นนี้จริง ๆ

ไม่มีราชาคนไหนที่รักประชาชนของตัวเองมากกว่าท่าน Al-Ahmar อีกแล้ว
เพราะว่าเศร้าเสียใจจากภัยพิบัติที่พรากชีวิตผู้เป็นบิดาไป เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดโศกนาฏกรรมแบบนี้ซ้ำอีก ท่านจึงตัดสินใจแน่วแน่ที่จะสร้าง Aaru ขึ้นมา
ข้าเชื่อมั่นในสิ่งนี้

โลกมนุษย์ดั่งสายนทีที่ขวางกั้นระหว่างยมโลกกับ Aaru... ปุถุชนมิอาจก้าวล่วง มิอาจหยั่งเชิง มิอาจละโมบ ผู้ใดฝ่าฝืนจะต้องจมดิ่งสู่ยมโลกชั่วกัลปาวสาน
หากหมายทะยานขึ้นสู่ Aaru จักต้องมีกายดั่งแร้ง เหินเหนือเวหาใต้พิภพ และจิกกินอวัยวะสามส่วน จึงจะได้รับคำมั่นสัญญาแห่ง Al-Ahmar และโฉบบินข้ามสายนทีด้วยรูปลักษณ์ของเหยี่ยว
เมื่อใช้ร่างแห่งนกเหยี่ยวบินข้ามนทีแล้ว จะต้องใช้ขนนกจุดเถ้าถ่านสามจุดของดวงตะวันให้สว่างขึ้น จึงจะได้รับความเมตตาจาก Al-Ahmar แล้วทะยานขึ้นสู่ Aaru

ขอให้ปัญญาของ Khaj-Nisut คงอยู่สืบไป ขอให้ชาวทะเลทรายขึ้นไปถึงยัง Aaru และขอให้ Gurabad หวนคืนสู่ความรุ่งโรจน์เฉกเช่นในอดีต
ขอให้ทั้งหมดนี้คงอยู่ตลอดไป

เดี๋ยวนะ... เมื่อกี้ข้าได้ยินเสียงระเบิดดังมาก บางทีข้าควรจะไปดูหน่อยว่ามันเกิดอะไรขึ้น...

(การเขียนด้วยลายมือไก่เขี่ยสิ้นสุดลงตรงนี้)