mirror of
https://github.com/Koko-boya/Grasscutter_Resources
synced 2024-01-31 23:23:19 +08:00
26 lines
4.7 KiB
Plaintext
26 lines
4.7 KiB
Plaintext
"ทำไมเธอต้องเรียนภาษามนุษย์ด้วยล่ะ?"
|
|
ครั้งหนึ่งฉันเคยถามเจ้าจิ้งจอกน้อยด้วยคำถามนี้
|
|
เขาตอบฉันอย่างเบิกบานด้วยภาษามนุษย์
|
|
"เพราะฉันจะได้หาเพื่อนที่เป็นมนุษย์ได้ไงล่ะ"
|
|
"แล้วทำไมเธอถึงอยากเป็นเพื่อนกับมนุษย์ล่ะ?"
|
|
เมื่อได้ยินคำถามที่ชวนเศร้านั้น เขาพลันลดสายตาลง
|
|
"ฉันเคยเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งในป่าที่อยู่ไกลออกไป"
|
|
"เขาแต่งชุดสีเทา ๆ เขามีท่าทางและสายตาที่เหมือนกับหมาป่า" เขาตอบกลับมา
|
|
"ตอนนั้นฉันเพิ่งจะได้เรียนรู้เวทมนตร์ ฉันจึงวิ่งเท้าเปล่าไปด้วยความตื่นเต้น การวิ่งไปบนพื้นหญ้าสนุกเหลือเกิน! แต่ด้วยความสูงที่ต่างกันของร่างจิ้งจอกกับมนุษย์ ทำให้ฉันเห็นหรือได้กลิ่นไม่เหมือนที่เคย"
|
|
"ครูคงรู้ใช่ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นต่อไป? ใช่แล้วล่ะ พอรู้ตัวอีกที ฉันก็หลงทางซะแล้ว"
|
|
เขาเล่าด้วยน้ำเสียงอันสับสน
|
|
สุดท้ายเขาเล่าว่าได้เดินไปเรื่อยๆ จนไปพบกับมอนสเตอร์ที่ดุร้ายในป่าที่ห่างไกลออกไป
|
|
ในช่วงที่เขาคิดว่าคงไม่รอดแล้ว ก็มีเด็กชายผมสีเทา กระโจนออกมาจากแมกไม้ แล้วไล่มอนสเตอร์ตัวนั้นไป และหายตัวไปในป่าลึกโดยไม่พูดอะไรสักคำ
|
|
"หากฉันเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ และพูดภาษามนุษย์ได้ ฉันก็จะได้ไปหาเขาและเป็นเพื่อนกับเขาได้"
|
|
น้ำเสียงเขาเต็มไปด้วยความยินดี
|
|
พอได้ยินดังนั้น ฉันจึงอดถามเขากลับไปไม่ได้
|
|
"แล้วฉัน ไม่ใช่เพื่อนของเธอเหรอ?"
|
|
เจ้าตัวน้อยตอบกลับมาด้วยภาษาที่ฉันสอนด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ
|
|
"แม่บอกว่าคุณเป็นคุณครู ฉันเป็นนักเรียน เราไม่เกี่ยวข้องกันแบบนั้น แต่ถ้าฉันบอกคุณแบบนั้นไป ก็จะทำให้คุณเสียใจ"
|
|
เขาเอียงหัวด้วยความสงสัย หางที่ฟูฟ่องปัดไปมาจนดอกแดนดิไลออนรอบ ๆ กระจายไปทั่ว ในขณะที่ครุ่นคิดในคำถามที่ยากสำหรับเขา
|
|
"ฉันรู้แล้ว!"
|
|
เขาโพล่งออกมา
|
|
"ถ้าฉันรู้เรื่องที่คุณไม่รู้ แปลว่าฉันก็จะเป็นคุณครูของคุณเหมือนกัน"
|
|
"ถ้าเราก็เป็นคุณครูให้กันเอง ก็แปลว่าเราจะเหมือนกันแล้ว"
|
|
แม้เขาจะไม่ชำนาญภาษาที่ใช้อยู่ แต่ก็พยายามพูดโดยไม่ติดขัดเลย
|
|
"คุณครู ขอให้ฉันสอนเวทมนตร์ที่มีแต่ฉันที่รู้ก็แล้วกันนะ" |