mirror of
https://github.com/Koko-boya/Grasscutter_Resources
synced 2024-01-31 23:23:19 +08:00
28 lines
3.2 KiB
Plaintext
28 lines
3.2 KiB
Plaintext
วันหนึ่งในตอนที่รุ่งอรุณมาเยือน
|
|
นักเต้นรำผู้ใช้ดาบแทนบทเพลงก้าวเข้าสู่ Mondstadt
|
|
แม้ทั้งร่างจะถูกล่าม
|
|
แต่กลับมีเสียงเพลงล้อมรอบท่ามกลางความเงียบงันของเธอ
|
|
เสียงเพลงแห่งอิสรภาพ เพลงที่ส่องแสงสว่างยิ่งกว่าแสงของรุ่งอรุณนอกกำแพง
|
|
เพลงพื้นบ้านที่ฝูงชนผู้ไร้ซึ่งพันธนาการร่วมร้องกันอย่างสุขสำราญ
|
|
|
|
เธอคือแสงสว่างยามเช้าของคณะดนตรีที่ร่อนเร่
|
|
และคือฆาตกรผู้สังหารชนชั้นสูง
|
|
ครั้งหนึ่งฉันเคยถามเธอ: "ทำไมถึงโค่นขุนนางของพวกเรา
|
|
เธอไม่รู้เหรอว่าพวกเขาคือผู้นำของพวกเรา?"
|
|
|
|
"ทำไมพวกเขาสั่งให้เธอสร้างกำแพงสูง?"
|
|
เสียงของเธอราวกับลมที่แผ่วเบาผ่อนคลาย
|
|
"หากเธอคิดว่าตัวเองนั้นเป็นเพื่อนกับสายลม"
|
|
"หากว่าครั้งหนึ่งเธอนั้นมีอิสรภาพ"
|
|
|
|
เธอบอกเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้แก่ผู้ฟังผู้โดดเดี่ยว
|
|
เกี่ยวกับบรรพบุรุษของขุนนางผู้มีอำนาจศักดิ์สิทธิ์
|
|
เกี่ยวกับเทวดา เทพเจ้าทั้งหลายและมังกรอสูรในอดีต
|
|
เกี่ยวกับเหล่าทวยเทพและผู้คนในทุก ๆ ดินแดน
|
|
ตำนานทั้งหลายกลายเป็นบทเพลงผ่านปากของเธอ
|
|
และบทเพลงพื้นบ้านก็ล่องลอยไปทั่วทั้งเมืองพร้อมกับสายลม
|
|
|
|
ในเวทีของชนชั้นสูง เธอขับขานบทเพลงอีกครั้งด้วยดาบที่อยู่ในมือของเธอ
|
|
นั่นคือบทเพลงสุดท้ายของเธอ แต่จะไม่มีบทเพลงไหนที่สมบูรณ์แบบไปกว่านี้อีกแล้ว
|
|
อัศวินไร้นามนำดาบของเธอออกไปจากสนามประลองที่เปื้อนเลือด
|
|
และฝังมันในสถานที่ที่สายลมพัดมารวมกัน |