mirror of
https://github.com/Koko-boya/Grasscutter_Resources
synced 2024-01-31 23:23:19 +08:00
45 lines
7.2 KiB
Plaintext
45 lines
7.2 KiB
Plaintext
บางครั้งชีวิตคนเราก็เป็นเช่นนี้แหละ
|
|
พ่อแม่ของฉันมักจะให้ฉันแยกความดีออกจากความชั่วเสมอ แต่ในความเป็นจริงแล้ว เราแค่กำลังเลือกหนึ่งอย่างที่แย่น้อยกว่าจากในสองตัวเลือกที่แย่เท่านั้นแหละ
|
|
คนรักของฉันตัดสินใจเลิกกับฉันแล้ว และเธอยังบอกกับหัวหน้าว่าฉันติดการพนัน ทำให้ตอนนี้ฉันตกงานแล้ว ตลกสิ้นดี ฉันไม่มีเงินเหลือกินเหลือใช้ถึงขนาดจะไปผลาญเล่นได้หรอก ถ้าฉันไม่จ่ายค่าคุ้มครอง มีหวังความปลอดภัยของพ่อแม่ฉันคงเป็นปัญหาแน่
|
|
หลังจากนั้นเขาก็จะด่าฉันว่าไม่มีอนาคต ไม่เอาการเอางาน ไม่รู้จักอดออม
|
|
ฉันทำเพื่อใครกัน... ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย
|
|
ถ้ามันจะผิด ก็ผิดที่ฉันพยายามแล้วแต่ก็ยังใช้ชีวิตต่อไปไม่ได้ แม้แต่จะจบชีวิตตัวเอง ฉันก็ยังไม่มีความกล้าเลย
|
|
ช่างเถอะ รอพวกเขามาฉันก็แค่มอบเงินให้ จากนั้นก็ต้องคิดหาวิธีว่าจะหา Mora จากไหน ไม่อย่างนั้นคงต้องกินสาหร่ายทะเลแล้วล่ะ
|
|
ได้ งั้นฉันจะเลือกสักทางจากสองทางเลือกที่แย่ก็แล้วกัน
|
|
ระหว่างโดนมีดฟัน กับโดนหินที่ลอยมาจากไหนไม่รู้ทับจนสมองบาน แบบไหนจะดีกว่ากันนะ?
|
|
"จื้ดจื้ดจื้ด..."
|
|
มีเสียงแปลก ๆ ดังขึ้นตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่นะ...
|
|
ฟ้าไม่ได้กำลังจะผ่าลงมาหรอกใช่มั้ย?
|
|
...
|
|
ตอนที่ตื่นขึ้นมาไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว
|
|
ฉันจำได้แค่ว่า เหมือนมีบางสิ่งที่แหลมคมถาโถมเข้าใส่ร่างกายก่อนที่ฉันจะสลบไป
|
|
"ดูเหมือนจะไม่ค่อยเจ็บปวดนะ... หา?!"
|
|
ฉันตกใจจนร้องเสียงหลงออกมา
|
|
นี่คือเสียงฉันงั้นเหรอ?
|
|
"อ๊า อ๊าาาา..."
|
|
เป็นความจริงเหรอเนี่ย
|
|
ฉันยกแขนขึ้น และใต้ผ้าที่วิจิตรนั้นมีผิวที่ขาวผ่องอย่างหาที่เปรียบมิได้
|
|
นี่ไม่ใช่ร่างกายของฉันอย่างแน่นอน แต่ในชั่วขณะหนึ่ง สมองของฉันก็ไม่สามารถข้ามไปยังคำตอบที่ชัดเจนได้
|
|
เพราะมันน่าเหลือเชื่อมากเกินไป
|
|
ฉันลองยืนขึ้น เพื่อให้มองเห็นเสื้อผ้าที่สวมใส่ได้ชัดเจนยิ่งขึ้น
|
|
ทุกรายละเอียดมีความสง่างามไร้ที่เปรียบ และมีเพียงผู้สูงส่งเท่านั้นที่จะได้รับพรให้สวมใส่มัน
|
|
หรือว่า...
|
|
"ทำไมถึงไม่ใช่เจ้าเด็ก... หืม? โช...โชกุน Raiden?"
|
|
มีเสียงเรียกจากพื้น
|
|
ใช่
|
|
ดูเหมือนว่าฉันจะกลายเป็นโชกุน Raiden
|
|
Kairagi ที่มาเก็บค่าคุ้มครองต่อแถวมาเป็นขบวนแล้ว ถึงแม้จะมองไม่เห็นหน้าตาพวกเขา แต่แค่เห็นท่าทางการเคลื่อนไหว ก็บ่งบอกถึงความระแวงระวัง และดูเหมือนจะหวาดกลัวด้วย
|
|
นี่คือสิ่งที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
|
|
"พี่น้องทั้งหลาย ถะ...ถึงเวลาล้างแค้นแล้ว..."
|
|
น้ำเสียงที่ดังเปลี่ยนเป็นเสียงเบาอย่างเห็นได้ชัด เขากลัวแล้ว
|
|
เขาไม่อยากทำให้ตัวเองอับอายต่อหน้าลูกน้อง แต่จะให้หนีไปแบบนี้ก็คงไม่ได้ และเขาก็รู้แน่ชัดถึงผลต่อสู้ที่จะเกิดขึ้นแล้ว
|
|
จำนวนคนเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ สิบคน ยี่สิบคน ห้าสิบคน...
|
|
บางทีพวกเขาคงคิดจะใช้จำนวนคนมาชดเชยจุดอ่อนด้านความแข็งแกร่งแหละมั้ง
|
|
แต่พลังของโชกุน Raiden จะอยู่ในระดับเดียวกันกับมนุษย์ธรรมดาได้อย่างไร?
|
|
"เช่นนั้น ก็ขอใช้พวกแกเป็นที่ทดสอบดาบก็แล้วกัน"
|
|
หายใจเข้าลึก ๆ ตั้งสมาธิ และตั้งท่าในตำแหน่งที่เหมาะสม
|
|
เมื่อยามดาบฟาดฟัน ชะตาของฉันจะเปลี่ยนไปตลอดกาล
|
|
"Musou..."
|
|
...
|
|
เดี๋ยวนะ
|
|
"Musou No Hitotachi" ฉันจะใช้มันได้ยังไงกัน? |