2022-04-24 14:49:08 +05:30

26 lines
3.2 KiB
Plaintext

"ฉันเคยเป็นหมาป่าบาดเจ็บ ที่ถูกคนทั้งโลกทอดทิ้ง"
"พวกเราจะสร้างโลกใหม่ ที่ไม่มีใครต้องถูกทอดทิ้งอีก"
"สวมเครื่องแต่งกายที่เปล่งประกายเจิดจรัสราวนภาที่ไร้ราตรี"
"เรามาจากดินแดนแห่งหิมะสีเงิน"
"เป่าแตรเพื่อป่าวประกาศถึงความยิ่งใหญ่ของฝ่าบาท"
"พวกเรามักจะเดินทางในคืนเดือนมืด"
"บ่อยครั้งก็ต้องเดินข้ามผ่านผืนทะเลทรายสีทอง"
"บ่อยครั้งก็สัมผัสถึงจิตสังหารที่ทิ่มแทงกระดูกมาจากมุมมืด"
"บ่อยครั้งก็มักฝันถึงคนรักที่อยู่บ้านเกิดอันแสนห่างไกล"
"แต่ในอกของพวกเรา มักมีเปลวไฟสีซีดลุกโชนอยู่เสมอ"
"เหล่า Harbinger ที่เจิดจรัสดุจดาวเหนือ"
"คอยชี้นำพวกเราตลอดไป อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย"
"หากเธอยังแบกรับความฝันที่มิอาจเอื้อมถึง และบาดแผลที่มิอาจขจัดออกไปได้"
"หากเจ็บใจกับตะวันที่ลับขอบฟ้า โกรธเคืองต่อคำสัญญาที่เป็นเท็จ"
"ก็จงแหงนมองไปยังดาวที่ทอประกายแสงสีขาวดวงนั้น นั่นแหละคือธงที่พวกเรายึดมั่น"
"มาเข้าร่วมกับพวกเราสิ ให้เสียงจากรองเท้าบู๊ทดังสนั่นสะเทือนโลกไปเลย"
"ผู้ที่เต็มใจตามพวกเราไปยังดวงดาวแห่งราตรีสีขาว เราจะไม่มีวันทอดทิ้งใครทั้งนั้น"
"ผู้ที่พร้อมใจจะเดินไปยังสถานที่อันมืดมิดกับพวกเรา มาร่วมสร้างโลกใบใหม่ด้วยกันเถอะ"
"สิ่งที่จำเป็นต้องเข้าใจก็คือ การทำลายล้างคือการเริ่มต้นกระบวนการจัดระเบียบใหม่"
"ณ ปลายทางของความพินาศคือรุ่งอรุณที่ไร้มลทิน"