mirror of
https://github.com/Koko-boya/Grasscutter_Resources
synced 2024-01-31 23:23:19 +08:00
19 lines
3.5 KiB
Plaintext
19 lines
3.5 KiB
Plaintext
|
|
ธนูถูกทาสีเข้ม มันสามารถกลมกลืนไปกับค่ำคืนอันมืดมิดได้เป็นอย่างดี
|
|
เดิมทีมันเคยเป็นตัวเลือกแรกของเหล่าขุนนางในเกมการล่าของพวกเขา
|
|
แต่วันหนึ่งมันตกอยู่ในมือหัวขโมยที่ไม่เคยถูกจับได้
|
|
|
|
คนที่ใช้มันยิงมงกุฎบนศีรษะของขุนนางอย่างเงียบ ๆ
|
|
เขาเคยใช้มันยิงบ่วงที่แน่นหนาขาด เคยยิงอาวุธของทหารที่ไล่ล่า
|
|
เขาเคยประกาศว่าจะนำแสงสว่างมาสู่ยุคมืด
|
|
และนำความยุติธรรม ความมั่งคั่ง และเสียงหัวเรามาสู่ผู้ที่ถูกกดขี่
|
|
|
|
ในอดีต เขานำความยุติธรรม ความมั่งคั่ง และเสียงหัวเราะมาสู่ผู้ที่ถูกกดขี่ และความกลัว ความโกรธ และค่ำคืนที่นอนไม่หลับมาสู่ผู้มีอำนาจ
|
|
นำเสียงรอยเท้าที่เบาดุจเสียงฝนมาสู่ตรอกซอกซอย หลังคา และระเบียงในยามค่ำคืน และเสียงขับขานบทกวีในโรงเหล้าและจัตุรัส
|
|
ครั้งหนึ่งเขาเคยมอบไพลินสีน้ำเงินสดใสที่แกะออกมาจากอาวุธของขุนนางให้กับแม่มดตาสีน้ำเงิน ผู้ที่ไล่ล่าคนเลวทรามด้วยหอกแหลม
|
|
|
|
แต่จนถึงท้ายที่สุด เขาก็ไม่อาจทำให้แม่มดสาวผู้มีดวงตาสีน้ำเงินเยือกเย็นดุจไพลินที่เขามอบให้นั้นยิ้มได้
|
|
ในที่สุด ใบหน้าที่งดงามราวดอกไม้ของแม่มดที่มองหาความตายนั้น ได้ถูกสลักด้วยตราของนักโทษ และได้หายไปจากนั้นเป็นต้นมา...
|
|
สุดท้าย หัวขโมยผู้มีเกียรติก็รับฟังคำแนะนำของพี่น้อง เขาละทิ้งคำสาบาน ล่องเรือไปในทะเลกว้างที่ไม่ได้เป็นสมบัติของใคร
|
|
"บอกฉันที เธอยังจำบทเพลงของฉันได้ไหม? เธอยังจำตรอกซอกซอยที่มีกลิ่นไวน์ และบทเพลงที่ฉันร้องให้เธอฟังในตอนที่เธอไล่ล่าฉันได้ไหม?"
|