Grasscutter_Resources/Resources/Readable/TH/Book73_TH.txt

—วังใต้ทะเล—
วันแห่งการสู่ขอมาถึงแล้ว
เทพเจ้าแห่งท้องทะเลนั้นช่างดูน่าเกรงขามขณะที่นั่งอยู่ตรงกลางหอยกาบยักษ์ของเขา มือของเขาถือบังเหียนของอสรพิษแห่งท้องทะเลสองหัวไว้อยู่... เบื้องหน้ารถลากอันแสนสง่างามนั้น แต่ละหัวของอสรพิษล้วนยืนตระหง่านเคียงคู่กับภูเขา Tianheng ในตอนที่เจ้านายของพวกมันรับไข่มุกจากเหล่าผู้สูงอายุในหมู่บ้านเป็นเครื่องบรรณาการและรับตัวเจ้าสาวขึ้นไปบนกาบหอย จากนั้นพวกชาวบ้านจะได้รับพรเพื่อเป็นการตอบแทน... นั่นก็คือคลื่นลมที่สงบตลอดทั้งปี

ออกห่างจากฝูงชนที่กำลังเฉลิมฉลองและแม่ผู้อ้างว้าง เทพเจ้าแห่งท้องทะเลนำเจ้าสาวคนใหม่ลงลึกสู้ใต้คลื่นทะเล ลอดผ่านโครงกระดูกวาฬขนาดยักษ์ที่ทอดยาวราวกับแนวเสา เดินผ่านประตูพระราชวังที่ตกแต่งด้วยเปลือกหอยสีม่วงและไข่มุก จากนั้นหญิงสาวก็มาถึงเรือนนอนที่เทพเจ้าแห่งท้องทะเลได้จัดเตรียมไว้ให้
"ตัวฉันไม่ได้อยากจะเข้าไปข้องเกี่ยวกับเรื่องของพวกมนุษย์หรอกนะ" เทพเจ้าแห่งท้องทะเลปลอบเจ้าสาวด้วยน้ำเสียงที่ราวกับคลื่นน้ำที่กระเพื่อม
"ที่นี่คือบ้านใหม่ของหญิงสาวมากมาย และก็เป็นสถานที่ที่พวกเธอจะอยู่ไปจนถึงวันสุดท้ายของชีวิต สำหรับเด็กสาวที่ถูกชาวบ้านขับไล่ออกมานั้น ทะเลอันกว้างใหญ่นี้เป็นดั่งที่ลี้ภัยของพวกเธอ เป็นสถานที่ที่พวกเธอสามารถเรียกว่าบ้านได้"

แต่หญิงสาวไม่ได้ต้องการบ้านใหม่ที่ตกแต่งไปด้วยเปลือกหอยและไข่มุกที่ล้ำค่า สิ่งของแวววาวที่อยู่ใต้ทะเลกับสิ่งมีชีวิตที่ป้วนเปี้ยนอยู่ในความมืดนั้นมีแต่จะทำให้จิตใจของหญิงสาวหวาดกลัว ภายใต้การใช้ชีวิตในพระราชวังที่ไม่มีทั้งพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตก ความคิดถึงบ้านทำให้หญิงสาวซูบเซียวขึ้นเรื่อย ๆ
จนมาวันหนึ่งเทพเจ้าแห่งท้องทะเลได้รับรู้ถึงความรู้สึกของหญิงสาว ซึ่งนั่นทำให้เขาผิดหวังต่อทางเลือกของหญิงสาวเป็นอย่างมาก แต่ก็ยังยอมรับในการตัดสินใจของเธอ
"ในชีวิตของมนุษย์ที่ไม่สมบูรณ์นี้ วันหนึ่งเธอจะต้องเสียใจ" เทพเจ้าแห่งท้องทะเลนำเปลือกหอยที่ประดับอยู่ตรงเอวของเขา มอบให้แก่หญิงสาวเพื่อเป็นของขวัญ
"เมื่อถึงวันนั้น เธอจงเป่าไปที่เปลือกหอยนี้ แล้วมันจะนำพาเธอกลับมายังสถานที่แห่งนี้อีกครั้ง"

หญิงสาวนำเปลือกหอยและกลับขึ้นสู่ผืนดิน และหลังจากนั้นผ่านมาหลายปีเธอก็กลายเป็นแม่คน ท่ามกลางการใช้ชีวิตที่เรียบง่ายและสงบสุขแล้ว ราชวังในท้องทะเลดูเหมือนจะเป็นเพียงแค่ความฝันในวัยเด็กเท่านั้น สิ่งของแวววาวมากมายและอสูรทะเลรูปร่างแปลกประหลาดนั้นบางครั้งจะหวนเข้ามาในความทรงจำของเธอ เธอใช้ชีวิตอย่างนี้ไปเรื่อย ๆ ปีต่อปี... จนมาถึงวันเทศกาลการสู่ขอของปีหนึ่ง ผู้เฒ่าได้นำชาวบ้านเพื่อพาลูกสาวออกไปจากอ้อมแขนของเธอ ถึงตอนนี้เธอถึงได้เข้าใจคำพูดของเทพเจ้าแห่งท้องทะเล
ดังนั้น คืนก่อนหน้าที่จะมีเทศกาล คุณแม่ก็เป่าไปที่เปลือกหอยนั้น
ทันใดนั้นเทพเจ้าแห่งท้องทะเลก็ปรากฏตัวออกมาเหนือคลื่นและใช้คลื่นขนาดยักษ์โอบล้อมหมู่บ้าน ผู้เฒ่าและชาวบ้านได้ถูกกลืนกินลงไปในยามหลับใหล จากนั้นอสรพิษแห่งท้องทะเลตัวใหญ่มหึมาก็ลากรถลากขนาดใหญ่ราวกับภูเขาที่เต็มไปด้วยเปลือกหอยแวววาวประดับอยู่มาหยุดอยู่ตรงหน้าของหญิงผู้เป็นแม่
เช่นเดียวกับตอนที่ยังเป็นเด็ก หญิงสาวผู้เป็นแม่จูงมือลูกสาวของเธอและขึ้นรถลากของเทพเจ้าแห่งท้องทะเลและออกจากหมู่บ้านที่สูญหายไปจากผิวทะเล