2022-04-24 14:49:08 +05:30

25 lines
2.7 KiB
Plaintext

"ถ้าจะกล่าวว่าพายุ และฟ้าผ่านั้นน่ากลัว คงน่ากลัวสู้การจบล่าช้าไม่ได้..."
บนเรือข้ามไปยัง Inazuma Hamavaran วัยรุ่นกำลังคิดแบบนี้...
"เธอกำลังคิดว่า ถ้าเขียนวิทยานิพนธ์ไม่จบ ก็ต้องแจ้งเรื่องจบล่าช้าใช่ไหม?"
เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากนอกเรือ
"พูดมาก—— เธอเป็นใครอีกน่ะ?"
"สำคัญด้วยเหรอว่าฉันเป็นใคร?"
"ก็ใช่นะ อันที่จริงก็ไม่สำคัญหรอก......"
"หนอย——"
......
แล้วก็เริ่มทะเลาะกับเสียงแหลมที่ดังเข้ามาจากหน้าต่างเรือท่ามกลางพายุฝน ถึงตอนนี้ ดูเหมือนความเป็นห่วง และกลัวที่มีต่อพายุฝน กับวิทยานิพนธ์ไม่ได้สำคัญอีกแล้ว
แต่ทว่า..พอขึ้นฝั่ง เสียงที่ดังเข้ามาจากหน้าต่างเรือที่ทะเลาะกับตัวเองก็ไม่ได้ดังขึ้นอีกเลย
"บางที อาจจะเป็นวิญญาณของผู้ที่ตายจากภัยพิบัติทางทะเลก็ได้..."
ดูเหมือน Hamavaran จะพูดกับตัวเอง
วิญญาณ ก็คือความทรงจำที่คนเป็นเรียกคนตายก็เท่านั้น ต่างกันที่อดีต และปัจจุบัน ถึงจะเรียกพวกที่ปรากฏบนทะเลว่าสิ่งประหลาด แต่ก็ไม่ใช่เรื่องผิดปกติอะไร
"เธอต่างหากที่เป็นวิญญาณ——!"
ขณะ Hamavaran กำลังหยิบสัมภาระขึ้นมา และสามารถอธิบายในความเพ้อของตัวเองได้สักทีนั้น เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นมา...