Grasscutter_Resources/Resources/Readable/TH/Book194_TH.txt

แสงเส้นสุดท้ายค่อยๆ หายไป ความมืดค่อยๆ ปกคลุมป่าผืนนี้
"ถึงตาพี่แล้ว"
ทันใดนั้น Madeleine ก็วางลง Dietrich จากอ้อมกอด
"ใช่แล้ว น้องมีของขวัญชิ้นสุดท้ายให้พี่ด้วยนะ พี่จะต้องชอบแน่นอน"
จากนั้น ก็มีแสงเรืองออกมาจากระหว่างนิ้วของสาวน้อย แสงเหล่านั้นค่อยๆ รวมตัวกัน Madeleine ได้ใช้เวทมนตร์แห่งแสง
"เอาล่ะ ตั้งแต่นี้ไป เธอจะต้องเชื่อฟังนะ จุ๊ๆ อย่าเพิ่งพูดอะไร"
"ทำอะไรน่ะ ลึกลับ จริงๆ...อืออือ" Dietrich ยังไม่เข้าใจ ได้แต่บ่นพึมพำ แต่ยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกขัดจังหวะเสียแล้ว เป็นเพราะถูกมือเรียวสวยปิดปากเอาไว้
ยังไม่ทันไร ก็ถูกสาวน้อยก็นำอะไรบางอย่างใส่เข้าไปในปากอย่างรวดเร็ว
"นี่มัน..."
ด้ามดาบ ดาบของเขา
ดาบที่เคยคาดอยู่ที่เอวของเขาด้วยความภาคภูมิใจ
"?!"
Dietrich ต้องการจะพูดอะไรบางอย่างตามสัญชาตญาณ

"ถ้าไม่อยากตายก็กัดเอาไว้แน่นๆ" เมื่อ Nottfriga ยื่นมือออกไปในอากาศ Dietrich ก็รู้สึกว่าปลอกคอ รัดแน่นมากจนเขาเกือบจะหายใจไม่ออก แต่ก็ไม่มีแรงที่จะดิ้นรน ได้แต่กัดฟันแน่น

"ฟังนะ จงใช้ดาบด้ามนี้ปกป้องตัวเอง ถึงเธอจะเป็นคุณชายที่ไร้ค่า และไร้เหตุผล แต่ถ้าเธอตายอยู่ที่นี่ ก็จะทำให้ฉันลำบาก --- " Nottfriga เงยหน้าของ Dietrich และกดเสียงให้ต่ำลง "เพราะการสอนยังไม่สิ้นสุด ถ้าตายตอนนี้ ฉันคงพลาดความสนุกไปมากมาย"
แม่มดแห่งรัตติกาลพูด พร้อมชักนิ้วกลับมาจัดเสื้อคลุมของตนเอง
ปลอกคอกลับมาหลวมเหมือนเดิม อากาศค่อยๆ เข้าไปในร่างกายผ่านซอกฟัน และจมูก เข้าไปในปอด Dietrich ไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่หอบด้วยความเหนื่อย

ไม่นาน ก็มีเสียงวุ่นวายอื้ออึงดังขึ้น