Grasscutter_Resources/Resources/Readable/TH/Book184_TH.txt

-กิเลน-
ท่ามกลางตำนานที่เล่าขานกันในภูเขา Liyue กิเลนเป็นสัตว์เวทประเภทหนึ่งที่เปี่ยมไปด้วยเกียรติและเมตตา ซึ่งกิเลนนั้นมักจะท่องไปในป่าภูเขา แต่จะปรากฏตัวออกมาเฉพาะในคืนที่แสงดาวส่องกระทบน้ำค้างใส และดื่มเพียงนำค้างที่หวานฉ่ำและกินสมุนไพรรสขมอ่อน ๆ เป็นอาหารเท่านั้น
กิเลนเป็นสัตว์เวทที่อ่อนโยน ความสง่างามและความสูงส่งไหลเวียนอยู่ในเลือดของพวกมัน ว่ากันว่ากิเลนไม่เคยทำร้ายสิ่งมีชีวิต แม้จะเป็นเพียงการเหยียบย่ำแมลงตัวน้อย หรือเด็ดหญ้าเพียงสักเส้นก็ตาม ผู้คนพูดกันว่าพฤติกรรมทั้งหมดและการกระทำทั้งหลายของกิเลนนั้น เป็นคุณสมบัติอันสง่างามที่มีมาแต่โบราณ ซึ่งไม่มีการเปลี่ยนแปลงมานับพันปีแล้ว
หลังจากสิ้นสุดยุคอันป่าเถื่อนของสงครามเทพอสูร เหล่าเซียนจำนวนมากไม่สามารถปรับตัวให้เข้ากับเสียงของมนุษย์ได้อีกต่อไป ดังนั้นภายใต้การจัดการของราชาแห่งหิน พวกเขาจึงได้ทยอยกันออกไปอาศัยอยู่ในป่าไผ่และภูเขาอย่างสันโดษ ซึ่งนับตั้งแต่นั้นมาพวกเขาก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับโลกใบนี้ และมีความสุขไปกับการพักผ่อนท่ามกลางสายน้ำและภูเขา
แต่ก็ยังคงมีสัตว์เวทอื่น ๆ อีกมากมายที่ได้สร้างมิตรภาพอันลึกซึ้งกับมนุษย์ระหว่างการร่วมมือตลอดนับพันปี และตัดสินใจที่จะใช้เจตจำนงของราชาแห่งหินในโลกมนุษย์ เพื่อสนับสนุนเมืองของมนุษย์ด้วยอำนาจและความเมตตาจากสวรรค์ ซึ่งพวกเขาอาจซ่อนตัวอยู่ในหมู่บ้านบนภูเขา หรือเดินเล่นอยู่ในตลาดที่เจริญรุ่งเรือง ใช้ชีวิตร่วมกับมนุษย์ เป็นหนึ่งเดียวกันโดยทิ้งสายเลือดที่เป็นเอกลักษณ์ไว้ท่ามกลางถนนและบ้านเรือนของท่าเรือ Liyue

ตามตำนานเรื่องเล่าของชาวเมืองส่วนหนึ่ง ตั้งแต่เมื่อหลายพันปีก่อน ก็ได้มีการคบหากันระหว่างสายเลือดอันสูงส่งของกิเลนกับมนุษย์ปุถุชนทั่วไป
ตามตำนานเล่าว่า ในยุคสมัยอันป่าเถื่อนเมื่อหลายพันปีก่อนนั้น ผู้คนต่างใช้บัวน้ำและใบกระวานเป็นเสื้อผ้า
คืนหนึ่งคนเก็บสมุนไพรผู้หนึ่งกำลังอาบน้ำอยู่ในสระบนภูเขา แต่ไม่คาดคิดว่าเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่รอบสระนั้น จะถูกกิเลนที่บังเอิญผ่านมากินเข้าไป สัตว์เวทผู้ไร้เดียงสานั้นไม่ได้เข้าใจถึงความละอายและความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของมนุษย์ และก็ไม่ได้เรียนรู้ถึงหลักการของสัตว์เวทที่จะก้าวเดินไปในโลกของมนุษย์
เพื่อชดเชยพฤติกรรมที่เซ่อซ่า และเพื่อป้องกันการปรากฏตัวที่ไม่ธรรมดาของเซียนที่จะทำให้มนุษย์ที่เปราะบางนั้นตื่นกลัว เธอจึงอาศัยช่วงเวลาที่แสงสลัวของพระจันทร์เต็มดวงกำลังสาดส่องลงมายังบ่อน้ำ แปลงกายเป็นมนุษย์และปรากฏตัวต่อหน้าผู้เก็บสมุนไพร
สัตว์เวทผู้ไร้เดียงสานั้นไม่ได้เข้าใจถึงความละอายและความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของมนุษย์ ภายใต้แสงจันทร์สลัวและหิ่งห้อยในป่าเขา ท่ามกลางน้ำค้างและแสงจันทร์ที่ห่อหุ้มร่างกายของเธอแทนเสื้อผ้า เธอเดินเตร่ไปกับมนุษย์ปุถุชนที่เต็มไปด้วยความสับสน เดินไปท่ามกลางดอกไม้หอมและดงไผ่ แนะนำสถานที่พำนักของหมู่เซียนให้แก่เขา ตีความภาษาของนกและสัตว์ต่าง ๆ ให้แก่เขา และงีบหลับท่ามกลางเสียงแมลงในคืนที่เงียบสงบ จมดิ่งไปในความฝันแห่งอดีตกาลร่วมกัน...
เมื่อแสงแรกในยามเช้าตกกระทบบนใบหน้าของผู้เก็บสมุนไพรและปลุกเขาให้ตื่นขึ้น สัตว์เวทอันสูงส่งก็ได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยตั้งนานแล้ว

เรื่องราวหลังจากนั้นก็ถูกเล่าขานกันไปต่าง ๆ นานา บ้างก็พูดว่าในค่ำคืนของวันหนึ่งหลังจากนั้น กิเลนก็นำตะกร้าไม้ไผ่มาวางไว้ที่หน้าบ้านของผู้เก็บสมุนไพร จากนั้นก็ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางแสงจันทร์และหมอกจาง เมื่อผู้เก็บสมุนไพรออกมาเพื่อตรวจสอบ ก็พบว่าในตะกร้าไม้ไผ่นั้น มีเด็กทารกคนหนึ่งกำลังนอนหลับอย่างสงบอยู่
บ้างก็พูดว่าหลังจากนั้นเป็นต้นมา กิเลนก็ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับมนุษย์ มีลูกและคุ้นเคยไปกับแสงสีบนของโลกมนุษย์...

ไม่ว่าความจริงของเหตุการณ์เมื่อหลายพันปีก่อนนั้นจะเป็นเช่นไร ในทุกวันนี้สัตว์เวทที่แสนสง่างามก็ยังคงอยู่ร่วมกันกับฝูงชนใน Liyue ยังคงอาศัยอยู่อย่างสันโดษท่ามกลางหมู่มวลมนุษย์ที่จอแจ รอคอยว่าวันหนึ่งเสียงเรียกของราชาแห่งหินจะดังขึ้นอีกครั้ง