mirror of
https://github.com/Koko-boya/Grasscutter_Resources
synced 2024-01-31 23:23:19 +08:00
76 lines
8.3 KiB
Plaintext
76 lines
8.3 KiB
Plaintext
- ตอนที่ 1: ปลาและน้ำ -
|
|
ตัวละครชาย: Fan Jie
|
|
ตัวละครหญิง: Zixin
|
|
ตัวโจ๊ก: ยาย Zhang
|
|
|
|
[ฉากที่ 1]
|
|
(Zixin ใส่ชุดสีฟ้า)
|
|
(พูด)
|
|
Zixin: คลื่นทะเลสะท้อนภาพภูเขาที่อยู่ไกล ๆ สายลมพัดกระทบแนวปะการังอย่างแผ่วเบา
|
|
(ตอบ)
|
|
Zixin: ข้า Zixin ลูกสาวชาวประมง ที่ใช้ชีวิตเติบโตอยู่ในท่าเรือ ปีนี้อายุสิบหกปีแล้ว
|
|
Zixin: พ่อแม่ของข้าแก่มากแล้ว ข้าเลยต้องรับช่วงต่อจากท่าน และออกเรือหาปลาในทะเล
|
|
(Dongtang, lento, innig)
|
|
Zixin: ข้าเหวี่ยงแหลงไปจับปลาที่ว่ายไปมาอย่างอิสระ เพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัว
|
|
(Zixin เก็บแหตกปลา)
|
|
(Dongtang, appassionato)
|
|
Zixin: ภายใต้แสงของดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์และดวงดาว แต่ละวันช่างผ่านไปอย่างยากลำบาก คนรวยมีชีวิตที่สุขสบาย ส่วนคนจนต้องดิ้นรนกันไป
|
|
Zixin: ข้าแอบชื่นชมความงามของหญิงสาวที่ร่ำรวย แต่ข้าก็ไม่เคยน้อยเนื้อต่ำใจ ที่ตัวเองที่มีเพียงกำไลมุกเพียงเส้นเดียว
|
|
Zixin: บ้านของข้าไม่มีอะไรจะให้อวดได้ นอกจากกำแพงบ้านที่ว่างเปล่า ข้าหวังแค่เพียงว่าจะสามารถหาเงินได้ด้วยสองมือของตัวเอง
|
|
(Zixin ผูกเรือของกับท่าเรือ แล้วกระโดดขึ้นฝั่งไป)
|
|
(Dongtang, senza misura)
|
|
Zixin: ได้เวลาไปขายปลาที่ถนนแล้ว
|
|
(Zixin ออกจากฉาก)
|
|
|
|
[ฉากที่ 2]
|
|
(Zixin ถือตะกร้าเข้ามา)
|
|
(Dongtang, straziante)
|
|
Zixin: ในมือข้าถือตะกร้าปลา และร้องเร่ขายไปตามถนน
|
|
(ยาย Zhang ถือตะกร้าดอกไม้เข้ามา)
|
|
(Sprechstimme)
|
|
ยาย Zhang: ดูปลาตัวนี้สิ (ปลากระดิกหางพ่นน้ำใส่ยาย Zhang) ดุซะจริง! เอาไปทำซุปน่าจะอร่อย
|
|
ยาย Zhang: หลังจากดื่มซุปแล้ว ยายแก่ ๆ อย่างข้าก็จะกลับมาเป็นสาวสะพรั่ง ที่มีแก้มและปากแดงระเรื่ออีกครั้ง
|
|
(ตอบ)
|
|
Zixin: คุณยายชื่ออะไรเหรอคะ?
|
|
ยาย Zhang: เรียกฉันว่ายาย Zhang ก็ได้ ฉันขายดอกไม้บนถนนเส้นนี้น่ะ
|
|
ยาย Zhang: สาวน้อยเอ๋ย เสียงของเจ้าเบาซะอย่างนี้ ต่อให้ขายจนตะวันตกดินก็ขายไม่ได้สักตัวหรอก
|
|
ยาย Zhang: สาวสวยอย่างเจ้า คงอายและไม่กล้าตะโกนเสียงดังสินะ แต่ถ้าไม่ทำอย่างนั้น ก็คงไม่อิ่มท้องหรอกนะ
|
|
(Zixin ก้มหัวลง)
|
|
(ตอบ)
|
|
Zixin: คุณยาย ท่านเป็นคนตลกจัง
|
|
Zixin: โอ้ ไม่นะ...
|
|
ยาย Zhang: ทำไมรึ?
|
|
Zixin: กำไลมุกที่ข้าใส่อยู่ประจำหายไป จะทำยังไงดี?
|
|
(Fan Jie เดินเข้ามา ด้วยเสื้อผ้าสีสันสดใสและถือกำไลมุกไว้ในมือ)
|
|
(Dongtang, andante calmo)
|
|
Fan Jie: ข้าเจอกำไลมุกนี้โดยบังเอิญระหว่างที่เดินเล่น ราวกับเห็นนกสีทองเปล่งประกายอยู่เหนือท้องฟ้า
|
|
(ตอบ)
|
|
Fan Jie: ข้าชื่อ Jie Fan ทำงานรับจ้างทั่วไปอยู่ที่ท่าเรือ บรรดาพี่น้อง ๆ ได้เลือกให้ข้าเป็นหัวหน้าของพวกเขา
|
|
Fan Jie: กำไลมุกที่เก็บได้วันนี้ ดูเหมือนจะเป็นของที่หญิงสาวคนนี้ทำหล่นหายสินะ
|
|
Fan Jie: ข้าก็อยากจะเอาไปคืนให้นาง แต่ถ้าถูกนางแอบอ้างว่าเป็นเจ้าของ ก็คงจะไม่ดีแน่
|
|
Fan Jie: ขอข้าดูให้แน่ใจก่อนว่า ที่ข้อมือของนางมีรอยสวมกำไลรึเปล่า
|
|
(Dongtang, 12-bar prelude, irato)
|
|
Fan Jie: อากาศร้อนเปรี้ยงแบบนี้ ซื้อปลาไปแกล้มเหล้าสักหน่อยน่าจะดี
|
|
Zixin: ปลาของข้าสด ๆ ทั้งนั้น ท่านจะเอาไปทอดหรือต้มก็ได้แล้วแต่ท่านเลย
|
|
Fan Jie: ปลาพวกนี้ดุอย่างกับเสือ พวกมันว่ายไม่หยุดเลยนะเนี่ย
|
|
Fan Jie: ช่วยขยับมาข้างหน้าสิ ขอข้าดูใกล้ ๆ หน่อย
|
|
(Zixin ก้าวมาข้างหน้า)
|
|
Fan Jie: กำไลมุกก็ต้องคู่ควรกับคนสวย จริง ๆ ด้วยสินะ
|
|
(Dongtang, appassionato)
|
|
Zixin: ข้าว่าผู้ชายคนนี้กำลังแกล้งข้าอยู่ เขาเอาแต่พูดเรื่องไร้สาระ
|
|
Zixin: ข้าหันไปพร้อมกับถลึงตาใส่และต่อว่าเขา
|
|
Zixin: เจ้าคนบ้า พูดจาเลอะเทอะ
|
|
(ตอบ)
|
|
Fan Jie: ใจเย็นก่อน ข้าแค่อยากจะดูว่ามีรอยสวมกำไลที่ข้อมือของเจ้ารึเปล่า
|
|
Fan Jie: กำไลมุกนี้เป็นของ ๆ เจ้าสินะ ได้มันกลับคืนมาแล้ว ทีนี้เจ้าก็ไม่ต้องกังวลใจอีกแล้วล่ะ
|
|
Fan Jie: ข้าชื่อ Fan...
|
|
(Fan Jie หยุดพูด และหันกลับไป)
|
|
Fan Jie: ข้าต้องไปแล้วล่ะ
|
|
(ตอบ)
|
|
Zixin: เดี๋ยวก่อนสิ...
|
|
(Dongtang, lento, innig)
|
|
Zixin: ที่แท้ข้าก็เข้าใจเขาผิด ช่างน่าละอายเสียจริง...
|
|
Zixin: ข้าไม่รู้แม้แต่ชื่อเขาด้วยซ้ำ แล้วจะตอบแทนน้ำใจของเขาได้ยังไง?
|
|
(ตอบ)
|
|
Zixin: ช่างน่าละอายเสียจริง ๆ...
|
|
ยาย Zhang: นี่ต้องเป็นพรหมลิขิตที่ฟ้ากำหนดไว้ ถึงทำให้เจ้าได้มาพบกับชายหนุ่มผู้มีคุณธรรมคนนี้ |