"ความสุขที่มีจุดสิ้นสุดมักจะจบลงด้วยความขมขื่น"
"ความทรงจำอันหวานชื่นสลายไปราวมวลหมอก"
ในแรกเริ่ม งานเลี้ยงฉลองเป็นของนายหญิงแห่งบุปผาและราตรีแห่งจันทรา อำนาจเป็นของราชาแห่งทะเลทราย ชีวิตเป็นของผู้ดูแลต้นไม้ใบหญ้า
จันทราสีเงินยวง สุริยาทองอร่ามและโอเอซิสสีเขียวมรกต ราชันแห่งเทพทั้งสามได้ร่วมสาบาน ผูกสัมพันธ์เป็นพันธมิตรกัน

"ในยุคสมัยเหล่านั้น แสงจันทร์ได้เล่าความสุขของพวกเขาให้นกไนติงเกลและดอกกุหลาบฟัง"
"แล้วพวกเธอก็หวาดกลัว และเขินอาย จนกระทั่งไม่สามารถขับร้องบทเพลงตอบโต้ออกมาได้เลย"
"ความร่มเย็นสงบสุขในสรวงสวรรค์ไร้อาวรณ์ร่วมกันแห่งนี้ ปราศจากการแบ่งแยก และไม่มีภัยพิบัติใด..."
"อยากให้ความสุขดั่งภาพมายาในตอนนี้เป็นนิจนิรันดร์เสียจริง ไม่ต้องเป็นทุกข์ระทมกับการจากลาอีกต่อไป"

ต่อมา กาลเวลาได้ตัดขาดการเชื่อมโยงของกลางวันและกลางคืน ทำลายคำมั่นสัญญาที่มีมาอย่างยาวนาน
ราตรีที่เงียบสงบจมลงสู่ผืนทราย แสงแดดที่ปกคลุมทุกสิ่งก็แผ่รังสีร้อนระอุออกมา
ร่วมเฉลิมฉลองในงานเลี้ยงของราชันแห่งเทพ ช่วงเวลาอันงดงามดังฝันที่แสนสั้นยังตราตรึงอยู่ในความทรงจำของนักบวชและราษฎร
แต่สุดท้ายแล้วความฝันก็ไม่อาจรอดพ้นจากการจับกุมของเหตุผล และถูกโยนเข้าไปบดขยี้ในเครื่องจักรอันไร้ชีวิต
ท่ามกลางเครื่องจักรและฝันร้ายอันมืดมิด ชีวิตใหม่ได้หลุดออกมาจากเปลือกที่ห่อหุ้ม...

"หลอมรวมความคิดทั้งปวงเป็นหนึ่งเดียว รวบรวมแผนการทั้งมวลเป็นเพียงหนึ่ง"
"นับแต่นี้ต่อไป มนุษย์จะกลายเป็นราชาแห่งราชา เป็นเทพแห่งทวยเทพ"
จากนั้น บทเพลงไว้อาลัยจึงถูกบรรเลงขึ้นเพื่อราชาผู้โดดเดี่ยว
และทรายทองอร่ามนั้นล่วงรู้ถึงจุดจบแห่งความพ่ายแพ้ตั้งนานแล้ว