ในความเงียบสงัดของท้องทะเลลึกที่ทอประกายแสง เวลาดูเหมือนจะผ่านไปอย่างเชื่องช้า
แม้แต่เปลือกหอยที่ส่องประกายใสสะอาด ก็อาจจะถูกลืมเลือนไปเพราะอายุขัยอันยาวนาน

ผู้คนแห่งท้องทะเลได้ออกมาจากใต้ก้นทะเลอันมืดมิด อำลาความฝันอันยาวนานใต้ท้องทะเลลึก
ไปให้ห่างไกลจากสายตาที่คอยสอดส่องของทายาทมังกรทะเล ปีนป่ายบันไดปะการังที่ส่องประกายไปยังดินแดนแห่งแสงแดด
ตามตำนานเล่าว่า ในสมัยนั้นผู้คนใต้ทะเลมักจะเก็บเอาเปลือกหอยเอาไว้เป็นที่ระลึกถึงเผ่าเสมอ
สำหรับผู้โดดเดี่ยวที่สูญเสียเผ่าไปนั้น จะได้รับการต้อนรับเข้าสู่ครอบครัวใหม่

ในภาษาโบราณของเผ่า ได้เรียกเปลือกหอยที่ส่องประกายใสสะอาดเหล่านี้ว่า "ลาก่อน"
ทั้งสองฝ่ายที่โอบกอดกันจะไม่ถูกพลังจากภายนอกทำให้พรากจากกัน แต่การพึ่งพาอาศัยกันไม่ได้หมายถึงนิรันดร์
เปลือกหอยเหล่านี้จึงเป็นการอำลาชีวิตใต้คลื่น และเป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตใหม่ภายใต้แสงอาทิตย์