ถึง Etta

ฉันและเธอต่างก็ประสบความลำบากจากการถูกจองจำ

กฎของราชาแห่งราชันก็เป็นดั่งเช่นดวงตะวันที่จำต้องตกดิน
แม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ ฉันก็ยังต้องการขอพรให้เธอได้เป็นอิสระ

อิสระ ที่เหมือนดั่งน้ำค้างยามเช้าไม่อาจหาได้จากที่อื่นใดนั้น
เป็นเช่นสายน้ำไหล, โอเอซิสที่ซ่อนอยู่ และเป็นที่มาของสติปัญญาทั้งหมด

ฉันอธิษฐานว่า หากสมมติว่าวันหนึ่ง จิตวิญญาณแห่งชัยชนะไม่ได้รับชัยชนะอีกต่อไป
เมื่อดาบของเขาถูกความหยิ่งผยองเกาะจนเป็นสนิม และมงกุฎของเขาถูกโยนทิ้งลงบนพื้น
ในเวลานั้น โซ่พันธนาการทั้งหมดจะถูกปลดออก
หมู่มวลบุปผาทั้งหมดจะเปล่งเสียงร้องขับขานบทเพลง

หยาดน้ำค้างยามเช้าจะปรากฏขึ้นเงียบงันพร้อมพลันกับแสงจันทรา
นำพาพวกเรามุ่งไปยังปลายทางแห่งทรายเหลืองอร่าม
ดินแดนแสนไกลที่ไกลยิ่งกว่าห้วงท้องนภา