ธนูยาวที่มิโกะ Mouun แห่งเกาะ Watatsumi เคยใช้
มันมีสีขาวสุกสว่างราวกับแสงจันทร์ที่กระทบตรงปลายเกลียวคลื่น

มิโกะผู้เป็นเพื่อนกับอสูรทะเลจากแดนไกล ได้ร่วมกันต่อสู้เพื่อความฝันอันเปราะบางของชาว Watatsumi
ร่วมแรงร่วมใจเดินทางล่องไปตามสายน้ำพร้อมสหายคู่ใจ คลื่นกระทบท้องเรือเกิดเป็นฟองซัดสาดกระเซ็น...
มุ่งไปสู่ Watatsumi บนเส้นทางไม่มีทางหวนกลับ ในท้ายที่สุดก็จมลงสู่ความพินาศอันชวนเศร้าสลดไปพร้อมกัน

"การต่อสู้ที่ท่าน Watatsumi Omikami เป็นผู้ริเริ่ม อาจถูกกำหนดให้ไร้ผลตั้งแต่แรกแล้วก็เป็นได้"
"แต่ตราบใดที่สามารถหลงเหลือความทรงจำ พร้อมฝากเมล็ดพันธุ์แห่งการ "เสียสละ" เอาไว้ได้ บางทีก็คงจะคุ้มค่าแล้วกระมัง"

บทเพลงในอดีตเคยยกย่องว่า "Umigozen" เป็นพันธสัญญาระหว่างพวกเธอทั้งสองใน Watatsumi
และพรรณนาถึงท่วงท่าการชักคันธนูของพวกเธอ ขณะโต้เกลียวคลื่นสีขาวที่สาดกระเซ็นอยู่บนหัวเรือ...
บทเพลงอันแสนยาวไกล ทำให้เธอย้อนนึกถึงยามที่ได้ท่องราตรีบนหลังของอสูรทะเล ไปพร้อมกับ "Touzannou" ในวัยเยาว์
ครั้งหนึ่งเธอเคยบอกเล่าถึงวันพรุ่งนี้ที่แตกสลายแก่ผู้กล้า ด้วยเสียงกระซิบที่อ่อนโยนและแสนเศร้า...

ในวันที่คลื่นทะเลเงียบสงบ มิโกะทั้งสองเคยร่วมขับขานบทเพลงไปพร้อมกับวาฬยักษ์ใต้ทะเลลึก
บอกเล่าถึงกลางวันที่ขาวโพลนและกลางคืนที่มืดมิดใต้บาดาล กับ Omikami และกิ่งหยกที่ส่องประกาย
ภายใต้แสงจันทร์ เธอเคยเล่นกับเด็กหนุ่มสุดบ้าบิ่นที่นอกจากพละกำลังแล้วก็ไม่มีข้อดีอย่างอื่น ราวกับกำลังหยอกล้อกับฝูงปลา ...

"ถ้าข้านำหน้ากากเท็งงุในตำนานนั่นกลับมาได้ พี่สาวต้องทำเรื่องที่ค้างไว้ให้เสร็จตามสัญญานะ"

"ได้สิ แต่หากถึงตอนนั้นเจ้ายังเต็มไปด้วยคำพูดโป้ปด ข้าจะสั่งวาฬยักษ์ ให้สร้างคลื่นยักษ์ขึ้นมาล้างปากเจ้าเสีย"