"สิ่งนี้เป็นสัญลักษณ์แทนคำสัญญาของเรา และเป็นการท้าทายของฉันที่มีต่อนาย"
"ความรู้ทั้งหมดของฉัน ใส่ไว้ในทุ่นหินนี้แล้ว"
เขายังจำครั้งแรกที่เจอกับเธอได้ สาวน้อยที่สวมเสื้อแขนพอง เธอยื่นของที่ระลึกนี้ให้ พร้อมทำท่าเคร่งขรึมแต่แฝงไปด้วยความขี้เล่น
ซื่อบื้อจริง ๆ เลย มันไม่มีสัญญาอะไรสักหน่อย ก็แค่คนสองคนที่ต้องร่วมทางกันด้วยเหตุผลของตัวเอง
แต่เขาก็ยังจำฉากตอนที่พวกเขาเจอกันครั้งแรกได้อยู่ดี ตอนที่ดอก Glaze Lily บานสะพรั่งอยู่ในทุ่ง
เขายังจำคำพูดสุดท้ายที่เธอพูดกับเขากลางทุ่งดอก Glaze Lily ได้ด้วย

"คนพวกนั้นตัวเล็กและบอบบางเหมือนฝุ่นธุลี"
"เพราะพวกเขาตัวเล็ก จึงไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะต้องตายเพราะภัยธรรมชาติหรือภัยจากคนด้วยกัน พวกเขาถึงได้หวาดกลัว"
"เพราะความกลัว พวกเขาถึงต้องดิ้นรนพยายามให้ตัวเองฉลาดขึ้น ฉันน่ะเข้าใจดี"
"ฉันถึงได้คิดว่า ในเมื่อพลังของเรายังต่างกันมากเกินไป งั้นฉันก็ใช้เทคนิคและความรู้ดีกว่า"
"ด้วยพลังของเธอ และมันสมองของฉัน... น่าจะทำให้เมืองนี้เป็นเมืองที่ดีเมืองนึง"
รอยยิ้มสุดท้ายของเธอช่างดูเดียวดาย และร่างของเธอค่อย ๆ สลายไปกลายเป็นส่วนหนึ่งของฝุ่นละออง
"ดูเหมือนว่าการเดินทางร่วมกันของเรามาถึงจุดจบแล้ว เรื่องของทุ่นหินนี้ นายก็ลืมมันไปซะเถอะ"

"สิ่งนี้เป็นสัญลักษณ์แทนคำสัญญาของเรา และเป็นการท้าทายของฉันที่มีต่อนาย"
"ความรู้ทั้งหมดของฉัน ใส่ไว้ในทุ่นหินนี้แล้ว"
"ถ้าสามารถเปิดมันได้ล่ะก็——"
ผ่านมาหลายปีแล้ว แต่เขาก็ยังไม่สามารถไขล็อกนั้นได้สักที และเขาก็ไม่รู้เลยว่าข้อความต่อจากข้อความนั้นคืออะไร
เวลาผ่านไปอีกหลายปี จนกระทั่งดอก Glaze Lily โรยราไปจนไม่สามารถพบมันได้อีกแล้ว