"ความจริงแล้ว จันทราไม่ได้กลมมนเหมือนไข่มุกเสมอไป..."

มันเป็นเรื่องราวน่ากลัว ที่เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว โชคดีที่มันเป็นแค่เรื่องเล่า ไม่ใช่ความทรงจำของข้าและเจ้า
วันหนึ่ง ดวงจันทราแปลงร่างเป็นรอยยิ้มดุร้ายพร้อมเขี้ยวอันแหลมคม แล้วก็ไม่ยอมส่องแสงผ่านใบไม้ ทำให้หยาดน้ำค้างบนพื้นหญ้ากลายเป็นไข่มุกอีก

ต้นไม้ถูกลมโค่นลงเหมือนทุ่งข้าวสาลีที่เอนงอ ความโศกเศร้าแผ่ปกคลุมไปทั่วแผ่นดิน
ความเศร้านั้นช่างลึกซึ้งและรุนแรง ถึงขนาดเปลี่ยนน้ำในลำธารให้กลายเป็นรสเกลือและเหล็กได้

ราชินี Aranyani ผู้สร้างพวกเราได้มอบป่าให้เราดูแล พวกเราจึงได้ต่อสู้กับสัตว์ป่าที่มืดมิด เหล็กยักษ์ที่แข็งแกร่ง รวมถึง Marana
เธอเข้าไปในทะเลทรายพร้อมกับลูกหลานของป่า ทำลายรากโคนแห่งภัยพิบัติ หักสะบั้นกิ่งไม้แห่งหายนะ แต่สุดท้ายแล้ว เหลือเพียงไม่กี่คนที่รอดกลับมาอยู่ใต้เงาไม้ได้
พวกเราสูญเสีย Vanarana ไป Aranara มากมายได้กลับคืนสู่พื้นดินก่อนเวลาอันควร แม้แต่เรื่องราวสุดท้ายก็เต็มไปด้วยความขมขื่น

แต่ท้ายที่สุดพวกเราก็เอาชนะภัยพิบัติได้ แม้แต่ในทะเลทรายลึก ก็ยังมีดอกบัวเบ่งบานขึ้น
เธอผู้เคยสร้างพวกเราขึ้นมา ได้สรรค์สร้างชีวิตใหม่ขึ้นกลางทะเลทราย เพื่อเติมเต็มความว่างเปล่าของใจกลางผืนดิน

...
แต่ในเรื่องราวอันขมขื่น ก็ยังแฝงไปด้วยความกล้าหาญและพลัง แม้เรื่องราวจะทรงพลังสู้ "ความทรงจำ" ไม่ได้ แต่ก็มีความแข็งแกร่งอยู่ดี
ข้าจะเก็บรักษาเรื่องราวผจญภัยของเรา ที่เจ้าเล่าให้ข้าฟังไว้อย่างดี เมื่อดวงจันทราเกิดเหตุอาเพศขึ้นอีกครั้ง มันจะช่วยปกป้องป่าแทนเจ้าเอง