ในสมัยโบราณผู้คนใน Mondstadt ยึดถือประเพณีการสร้างโรงละครบนหน้าผาที่มีลมแรงเพื่อเอาใจเหล่าเทพเจ้า
พิธีกรรมจัดขึ้นในรูปแบบของการแสดงเพราะพวกเขาเชื่อว่าเทพเจ้าของพวกเขาสนุกกับเรื่องราวและเพลงบรรเลง
บทสคริปต์นี้มีมานานหลายพันปีแล้วและไม่สามารถอ่านได้แล้วในตอนนี้

ในอดีต ระหว่างการสู้รบของลอร์ดแห่งพายุและราชาหมาป่าผู้ยิ่งใหญ่แห่งแดนเหนือ ดินแดน Mondstadt นั้นได้ถูกกลืนกินไปด้วยพายุหิมะราวกับผืนทราย
เหล่าผู้คนที่ไม่สามารถทนต่อความหนาวเย็นได้สร้างพระวิหารขึ้นที่หน้าผาสูงชันทางทิศตะวันออกเพื่อขอการดูแลและเห็นใจจากพระเจ้า

สายลมนั้นพัดเพียงชั่วครู่ แต่การทำลายล้างของกาลเวลานั้นจะคงอยู่ตลอดไปอย่างไม่หยุดพัก และไม่อาจต้านทานได้
เทพแห่งสายลมอาจพลิกหน้าในหนังสือ แต่สุดท้ายแล้วเทพแห่งเวลาที่ไร้ความปรานีก็จะกลืนกินพวกมันจนกว่าจะไม่หลงเหลือข้อความที่ชัดเจน

ทว่า การถูกทำร้ายจากลมและกาลเวลาทั้งสองอย่าง ก็มักจะทำให้คนโศกเศร้าเสียใจได้เหมือนกัน
บางทีนี่อาจเป็นเหตุผลที่เหล่าผู้มาที่หลังคิดว่าการถวายบูชาของพระวิหารนั้นคือสายลมเสมอ