เขามีความฝันที่ยาวนานแสนนาน...

เขาฝันว่าเขากับทุกคนได้เดินทางไปในที่ที่แสนไกล
มาถึงดินแดนที่เต็มไปด้วยหญ้าเขียวขจี ที่เต็มไปด้วยเสียงเพลงและการร่ายรำ
เขาฝันว่าเขาได้ร่วมร้องเพลงไปกับคนที่แสนใจดีที่นี่
และได้เต้นรำบนอากาศกับมังกรที่งดงามราวกับอัญมณีล้ำค่า

เมื่อเขาลืมตาขึ้น เขาอยู่บนท้องฟ้าเหนือภูเขาที่มีเสียงพายุหิมะคำราม
ดินแดนที่เขียวขจีอันเงียบสงบ ได้ถูกย้อมเป็นสีแดงด้วยไฟและเลือด
และเสียงพิณของกวีชุดเขียวก็ถูกกลบไปด้วยเสียงคำราม
และมังกรที่งดงามราวอัญมณีที่เคยเป็นเหมือนคู่รักของเขา
ได้ฝังเขี้ยวอันแหลมคมของมันลงที่คอของเขา

"ลาก่อนท่านแม่ การเดินทางของข้าสิ้นสุดลงแล้ว"
"การหลับไหลท่ามกลางพื้นหิมะที่ส่องประกายราวกับเงิน ก็ฟังดูไม่เลว"
"ลาก่อน กวีรูปงาม ลาก่อน มังกรที่งดงาม"
"ถ้าเราได้เจอกันในต่างที่ ต่างเวลา"
"ได้ร้องเพลง และเต้นรำร่วมกันอีกครั้ง ก็คงจะดีไม่น้อย"
เขาคิดด้วยความจริงใจในขณะที่เขากำลังจะตาย

"พรอันประเสริฐที่ไหลเวียนอยู่ในสายเลือดของข้า"
"และฉากอันสวยงามของจักรวาลอันมืดมิดที่ให้กำเนิดข้า"
"ขอมอบให้เจ้ารับมันไป"