เป็นที่รู้จักในฐานะอัศวินแห่ง Boreas การเดินทางของเขาสิ้นสุดลงในเมืองของเทพแห่งสายลม
ผู้ที่ติดตามสายลมจะดึงดูดซึ่งกันและกัน อิสรภาพในท้ายที่สุดแล้วก็แค่ความลังเล

ในตอนที่อัศวินเดินทางเข้าสู่เมือง เหล่าเพื่อนพ้องอัศวินกล่าวอำลาเขาอย่างเงียบ ๆ อยู่บนเขาที่ไกลออกไป
หมาป่าดื้อดึงที่เกลียดกำแพงและกลิ่นของแสงไฟยังคงต้องการทุ่งกว้างใหญ่

อัศวินแห่ง Boreas กักขังตัวเองในเมืองด้วยหัวใจแห่งอิสรภาพตลอดกาล
หมาป่าที่มากับสายลมเตร็ดเตร่อยู่ในป่านอกเมืองอย่างอิสรเสรี แต่หัวใจกลับอยู่ในมือของอัศวิน

อัศวินออกไปเพื่อล่าอสูรอีกครั้ง หมาป่าก็ตามกลิ่นของการต่อสู้ไปล่ากับเขาด้วย
หมาป่าผู้โดดเดี่ยวและอัศวินนั้นต่างรู้ใจซึ่งกันและกัน เข้าออกพร้อมกันราวกับเป็นร่างเดียว

แม้ว่าหมาป่าและอัศวินจะแยกกันไม่ออก แต่อายุของสัตว์ร้ายนั้นก็ไม่ได้ยืนยาว
ในตอนสุดท้ายอัศวินแห่ง Boreas ได้ฝังหมาป่าในชนบทห่างไกลจากเมืองโดยใช้ดาบของเขาเป็นหลุมศพ
จากนั้นอัศวินก็บอกลาความแออัดในเมืองและออกไปอยู่อย่างอิสระเหมือนหมาป่าผู้โดดเดี่ยว

และวิญญาณอมตะของหมาป่าอยู่ที่นี่ไปตลอดกาล
ปกป้องดินแดนอันเขียวขจีที่เคยได้รับการปกป้องจากอัศวิน