เมื่อเมืองหลวงอันเขียวชอุ่มถูกผนึกโดยเมฆหมอก
พายุหิมะที่ไม่มีวันสิ้นสุดตัดแสงจันทร์เย็นยะเยือก
เมื่อชีวิตและเรื่องราวที่ถูกขัดจังหวะ
ต้องถูกทิ่มแทงด้วยกรงเล็บแหลมที่ร่วงมาจากฟ้า...

บุตรสาวของนักบวชมอบดาบใหญ่ที่ทำจาก Starsilver ให้นักรบผู้มาจากต่างแดน
ท่ามกลางสายลมและหิมะ สิ่งที่เธอพูดไม่สามารถสื่อให้อีกฝ่ายได้ยิน

"ภาพวาดบนผนังภาพที่สี่นี้เตรียมไว้ให้คุณ ภาพของคุณจะคงอยู่บนผนังนี้ชั่วกาลนาน"
"เพื่อภาพวาดภาพนี้ เพื่อทุกคน ฉันจะรอคุณอยู่ที่นี่ ภาวนาถึงการหวนกลับมาของคุณ..."

บุตรสาวแห่งเมืองที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ เหี่ยวเฉาไปพร้อมกับกิ่งไม้เงินที่ไม่ออกผล
คนต่างแดนที่ถูกลิขิตให้ใช้ดาบเล่มนี้เพื่อทำลายน้ำแข็งและหิมะ กำลังแสวงหาคำตอบในที่แสน
เธอสว่างไสวราวกับแสงจันทร์ แม้ว่าคำพูดสุดท้ายของเธอจะไม่มีวันส่งไปถึงเขาผู้นั้น

"ฉันไม่ได้เห็นท้องฟ้าที่สดใสและผืนดินสีเขียวมานานแล้ว ฉันไม่รู้ว่าสีฟ้าแบบไหนและสีเขียวแบบไหนที่ฉันควรใช้ ในการวาดฉากน้ำแข็งและหิมะที่ละลาย ตามที่พ่อของฉันต้องการ"
"ถ้าฉันได้เจอคุณอีกครั้งก็คงจะดี..."

นี่คือคำตอบที่เขาพบ——

ในที่สุดนักรบจากต่างแดนก็ยุติการเดินทางอันไร้ผลลัพธ์ของเขา
เลือดสีดำหยดจากคมดาบใหญ่
เท้าอันหนักอึ้งของเขาย่ำไปบนทางหิมะที่เริ่มไม่คุ้นเคย
แต่เมื่อเขากลับมาถึงนักรบต่างแดนผู้เหนื่อยล้า กลับมาถึงห้องโถงในเมืองบนภูเขา
มีเพียงเสียงสะท้อนของความตายอันว่างเปล่าต้อนรับการกลับมาของเขา

"แม้แต่ที่นี่ ก็ไม่เหลืออะไรให้ฉันปกป้องเลยรึ..."
"พวกท่านที่อยู่บนฟ้า ก็แค่อยากเห็นสิ่งมีชีวิตทั้งหลายดิ้นรนอย่างน่าเวทนาสินะ"
"ถ้าเป็นอย่างงั้นล่ะก็ ขอให้พวกท่านสนุกไปกับเพลงที่ฉันมอบให้ บทเพลงแห่งเสียงเหล็กและเลือด"
Starsilver ที่หญิงสาวมอบให้เขาเพื่อทำลายหิมะและพายุ ได้ถูกหนุ่มต่างแดนทิ้งไว้ระหว่างภาพวาดบนผนัง
จากนั้นเขาก็ลงจากภูเขา แล้วมุ่งไปยังสถานที่แห่งความขัดแย้งและสงคราม ที่ที่เขาสามารถหลั่งเลือดได้