มันเป็นช่วงเวลาของราชาแห่งเขาวงกต... กล่าวกันว่าสาวน้อยข้ารับใช้ขององค์ราชา มีความปราดเปรื่องที่สุดในบรรดานางกำนัล เธอรอบรู้ภาษาสัตว์นานาชนิด และสามารถถอดแปลบทกวีจากแสงจันทร์ได้ คอยปกปักรักษาผืนป่าอันเงียบสงบ ผืนน้ำอันนิ่งสะท้อนเงาดวงจันทร์ และพื้นที่ล่าสัตว์อันกว้างใหญ่ที่มองไม่เห็นฝั่ง ณ ปลายทางของป่าในห้วงฝัน "พวกข้าถือกำเนิดขึ้นในป่าหลวงเขียวขจี โลกของเราอยู่ใต้ร่มเงาไม้ เหนือพื้นหญ้า" "สิ่งที่นำมาจากป่า ท้ายที่สุดก็ต้องหวนคืนสู่ป่า ตราบใดที่ปฏิบัติตามกฎแห่งฟ้าดิน ก็หาได้ต้องหวั่นเกรงชีวิตไม่" "เพราะกฎแห่งธรรมชาติ จะชี้นำเราเดินผ่านเขาวงกตในป่าหลวง และไปถึงทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่ไพศาลในที่สุด" แม้คำสอนของเธอได้สร้างแรงบันดาลใจให้กับเด็ก ๆ มากมาย แต่สุดท้ายแล้ว มันก็เปรียบดั่งสายเลือดสมิง ที่ค่อย ๆ เบาบางลงไป... มันคือช่วงเวลาของดวงจันทร์อาเพศ... กล่าวกันว่าเด็กหนุ่มตาบอดเดินตามรอยเท้าของพี่ชายคนโตผู้สวมเกราะขาวบริสุทธิ์ ก้าวข้ามผ่านนานาแคว้น ขุนเขาและแม่น้ำ จนหลงทางในป่าลึกอันมืดทมิฬไปในที่สุด แม้หลงใหลในวิชาดาบ แต่เขากลับอ่อนโยนยิ่งกว่าใคร แม้จะยึดมั่นในคำสอน แต่ก็ยืนหยัดในความยุติธรรมเหนือผู้ใด... ปลายทางของภาพลวงขาวบริสุทธิ์ เขาพบเพียงสิ่งของศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์ป่าที่มีสีขาวสุกสกาวดั่งแสงจันทร์ ต่อจากนั้น ก็คือสัตว์ป่าที่กระหายเลือด เมื่อนักล่าเดินตามแสงริบหรี่ของกิ่งไม้ขาวมาถึงข้างกายเขา เมื่อนั้นเขาได้สูญเสียพลังอธิษฐานไปเสียแล้ว เงาบริสุทธิ์ที่คอยนำทางให้ก็ค่อย ๆ จางลง และหายไปในที่สุด... มันเป็นช่วงเวลาที่คืนมืดเป็นฝ่ายได้เปรียบ ขณะที่รุ่งอรุณยังมาไม่ถึง ในฝันร้ายนั้น นักปราชญ์มองเห็นดาบยาวสีดำคล้ำ และสีแดงฉานที่กระจายตัวในน้ำ