ว่ากันว่า: มีช่วงเวลายุคหนึ่ง ที่คนบนพื้นดินสามารถฟังการชี้นำจากสวรรค์ได้โดยตรง ผู้ส่งสาสน์ของเทพเจ้าเดินอยู่ท่ามกลางผู้คนที่ไร้เดียงสา ในเวลานั้นแม่น้ำและทะเลเหือดแห้ง และท้องฟ้าก็เริ่มคำราม ผู้คนเพลิดเพลินไปกับภูมิปัญญาที่ไหลมาจากที่นั่น และภูมิปัญญานำมาซึ่งความเจริญรุ่งเรือง ท้ายที่สุดความมั่งคั่งนำความภาคภูมิใจและความฝันมา เช่นเดียวกับภูมิปัญญาทำให้เกิดข้อสงสัย เรื่องนี้ทำให้เกิดคำถามถึงอำนาจของสวรรค์ และด้วยเหตุนี้เขาจึงพยายามขึ้นไปบนสวนของเทพเจ้า ถึงแม้จะได้รับความรัก ความเจริญรุ่งเรือง และสติปัญญาจากเทพเจ้า แต่ผู้ส่งสาสน์แห่งสวรรค์ก็ยังคงพิโรธ เพราะการสงสัยเกี่ยวกันการเป็นนิรันดร์เป็นสิ่งต้องห้าม ดินแดนที่เต็มไปด้วยฝุ่นกล้าท้าทายสวรรค์ สิ่งนี้มิอาจอภัยได้ —— นักบวชสวมมงกุฎกิ่งไม้ขาว เพื่อคลายความพิโรธให้สงบลง เขามุ่งไปยังส่วนที่ลึกที่สุดของโลก เพื่อค้นหาภูมิปัญญาที่ซ่อนอยู่ในต้นไม้เงินของเมืองหลวงโบราณ...