ขนของนกนักล่าที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของฤดูหนาวอันหนาวเหน็บ ให้ความรู้สึกเย็นเฉียบยามสัมผัส
เมื่อคุณสัมผัสกับมัน ก็ราวกับจะรับรู้ได้ถึงเสียงอันโหยหวนของความไม่ยอมจำนนแต่ก็สิ้นหวังท่ามกลางพายุหิมะ

ไม่ต้องการรังหรือที่พักพิง นกจะเผชิญหน้ากับพายุอย่างภาคภูมิ
เมื่อถูกสายลมหนาวเข้าโหมกระหน่ำ และถูกปกคลุมไปด้วยหิมะและน้ำแข็ง ดูราวกับว่ามันถูกเคลือบด้วยอัญมณีที่เปล่งประกาย

ครั้งหนึ่งเคยเป็นของเหยี่ยวที่โผบิน จากนั้นจึงถูกพัดด้วยสายลมที่โหมกระหน่ำจนร่วงหล่นลงมา
มันล่องลอยไปกับสายลมอยู่ชั่วขณะ แล้วก็ถูกน้ำค้างแข็งที่เกาะอยู่ทำให้อ่อนล้า จากนั้นเมื่อไม่อาจทานทนได้อีกต่อไป จึงร่วงหล่นลงสู่พื้นหิมะ

"ฉันเชื่อว่านกที่ร่าเริงจะติดตามคุณ และบินกลับไปยังสวนของพระราชวังฤดูร้อนอันเขียวชอุ่ม"
"สิ่งมีชีวิตทั้งหลายที่ถูกความหนาวเย็นขับไล่ เหล่าเด็กน้อยผู้น่าสงสารที่สูญเสียบ้านเกิด พวกเขาจะกลับไปที่รังแห่งความฝันพร้อมกันกับคุณ"

ผู้กล้าผู้แบกภาระอันหนักอึ้งลังเลอยู่ท่ามกลางพายุหิมะที่ไร้ขอบเขต พยายามอย่างหนักที่จะแยกแยะสีของขนนกนั้น
ขนนกซึ่งถูกผนึกอยู่ภายในน้ำแข็ง สีของมันค่อย ๆ ซีดจางไปเช่นเดียวกับภารกิจของผู้กล้า